رفتار ستون های بتن مسلح تقویت شده توسط روکش فولادی

امروزه بدلیل هزینه های ساخت و مسایل اجرایی بحث مقاوم سازی سازه ها به عنوان یکی از مباحث ویژه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از مطالعات انجام شده بر روی سازه ها، پس از وقوع زلزله بیانگر ضعف ستون های بتن آرمه بخصوص ستون هایی که بر اساس آیین نامه های قبل از سال 1970 میلادی طراحی و اجرا شده اند می باشد. در این راستا تقویت ستون های بتن آرمه بعد از وقوع زلزله و همچنین ستون های ضعیف در سازه یکی از مهمترین مباحث مقاوم سازی در سازه می باشد. تکنیک استفاده از روکش فولادی امروزه در بسیاری از کشور ها برای مقاوم سازی ستون های بتن آرمه مستطیلی و دایروی بکار می رود. از مزایای این روش تاثیر مناسب، اقتصادی بودن و اجرای آسان می باشد. تاثیر عمده این روش افزایش محصور شدگی بتن و شکل پذیری بالای ستون می باشد. در این مقاله رفتار ستون های بتن آرمه تقویت شده مورد مطالعه قرار گرفته است.

تحقیقات انجام گرفته بر روی گسیختگی ستون های بتن آرمه در زلزله های گذشته بیانگر عدم شکل پذیری و مقاومت ناکافی در مقابل بار های وارده به این عضو می باشد. در زلزله نورتریج 1994 خسارت قابل توجهی به ستون های بتن آرمه بخصوص پایه پلها وارد شد. یکی از موضوعات قابل توجه در این زلزله خرابی هفت پل مهم و کلیدی بدلیل جزییات آرماتورگذاری عرضی ضعیف بود. از اصولی ترین خصوصیات سازه ها در مقابل نیرو های لرزه ای رفتار شکل پذیر سازه است. به عبارت دیگر هر سازه پایدار باید در کل بصورت یک مجموعه کاملا شکل پذیر رفتار نماید و هم اعضای آن به تفکیک شکل پذیر باشند، که در این راستا ستون نقش موثری را دارد. شکل پذیری هر عضو یعنی توانایی کافی برای تحمل تغییر شکل های غیر ارتجاعی نسبتا زیاد به نحوی که مقاومتش به طور چشم گیری کاسته نشود که به این منظور عضو مقدار قابل توجهی انرژی را جذب و مستهلک می نماید.

تا قبل از سال 1971 ، ستون های بتنی با استفاده از میلگردهای فولادی بلند به منظور افزایش مقاومت خمشی ساخته می شدند که این میلگردها به صورت طولی در ستون قرار می گرفتند. با این حال به ندرت از آرماتور عرضی استفاده می گردید. در طول یک زلزله، یک ستون بتن آرمه در اثر بارهای محوری و جانبی رفت و برگشتی با سه مد اصلی شکست روبرو است که عبارتند از : شکست برشی، شکست خمشی مفصل پلاستیک و شکست وصله اتصال. شکست برشی بدلیل ماهیت ناگهانی خود (رفتار ترد) از سه مد شکست ذکر شده خطرناک تر می باشد، از اینرو باید برای جلوگیری از این شکست تمهیدات ویژه ای در نظر گرفته شود. در این شکست در ناحیه ای از ستون پس از تخریب بتن، آرماتور های طولی به صورت کلی کمانش کرده و ستون بدون هیچ هشدار اولیه ای مقاومت خود را از دست می دهد. ستون های کوتاه با مقاومت برشی ناکافی تحت بار اعمالی دچار کاهش سختی و مقاومت می شوند. پس از ایجاد ترک انتقال برش در امتداد ترک های ایجاد شده به سطح توسعه کرنش در آرماتور های عرضی وابسته می باشد که با تسلیم شدن آرماتور های عرضی کاهش عمده ای در انتقال برش ایجاد می شود.ستون های ساختمان هایی که در گذشته طراحی و اجرا شده اند اکثرا دارای مقدار کمی آرماتور عرضی می باشند، به این ترتیب، هنگامی که کرنش در خاموت ها به سطح کرنش تسلیم و یا حتی بیشتر از آن می رسد به سرعت کاهش عمده ای در مقاومت و سختی ستون اتفاق می افتد که زلزله های گذشته آسب پذیر بودن چنین اعضایی را به روشنی نشان داده اند.

تاکنون محققان روشهای گوناگونی را یرای مقاوم سازی ستون های آسیب دیده یا ضعیف مورد مطالعه و بررسی قرار داده اند. این روش ها را می باشند. مطالعات انجام شده بر روی تکنیک استفاده از روکش  می توان در سه دسته ذکر نمود که شامل : روکش فولادی، بتنی و کامپوزیت های فولادی در کشور ما نسبت به موارد استفاده در برابر تکنیک های دیگر بخصوص روکش های کامپوزیت اندک می باشد. در تکنیک روکش فولادی دو مزیت عمده قابل توجه می باشد: 1- ایجاد محصور شدگی سرتاسری در ارتفاع ستون و همچنین جلوگیری از پکیدگی بتن، 2- سهولت در اجرا و در دسترس بودن نسیت به دو روش دیگر.

 

المان های مورد نیاز برای معرفی مدل اجزای محدود:

بتن:

در ﻧﺮم اﻓﺰار اﻧﺴﻴﺲ ﺑﺮای ﻣﺪل ﺳﺎزی ﺑﺘﻦ از اﻟﻤﺎن SOLID65 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ اﻟﻤﺎن ﻳﻚ اﻟﻤﺎن ﺳﻪ ﺑﻌﺪی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮای ﻣﺪﻟﺴﺎزی ﺑﺘﻦ ﺑﺎ (ﻳﺎ ﺑﺪون) ﻣﻴﻠﮕﺮد ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ رود. اﻳﻦ اﻟﻤﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺪل ﻛﺮدن ﺗﺮک ﺧﻮردﮔﻲ ﺑﺘﻦ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻛﺸﺸﻲ و ﺧﺮد ﺷﺪﮔﻲ آن در ﻧﻮاﺣﻲ ﻓﺸﺎری ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﻟﻤﺎن SOLID65 دارای ﻫﺸﺖ ﻧﻘﻄﻪ اﻧﺘﮕﺮال ﮔﻴﺮی اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻨﺘﺮل ﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﺮط ﺗﺮک و ﻳﺎ ﺧﺮدﺷﺪﮔﻲ در آن ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﻫﺮ ﮔﺮه دارای ﺳﻪ درﺟﻪ آزادی در ﺳﻪ راﺳﺘﺎی z ,y, x ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻣﻌﻴﺎر رﻓﺘﺎر ﺳﻪ ﻣﺤﻮری Willam-Warnkeرﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺷﺎﻳﺎن ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اﻟﻤﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزی رﻓﺘﺎر ﻏﻴﺮ ﺧﻄﻲ ﻫﻨﺪﺳﻲ و ﻣﺎده ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

آرﻣﺎﺗﻮر ﻫﺎی ﻃﻮﻟﻲ و ﻋﺮﺿﻲ:

ﺑﺮای ﻣﺪﻟﺴﺎزی آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎی ﻃﻮﻟﻲ و ﻋﺮﺿﻲ از اﻟﻤﺎن LINK8 ﻛﻪ در ﻧﻘﺎط ﮔﺮﻫﻲ اﻟﻤﺎن ﺑﺘﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ اﻟﻤﺎن از ﻧﻮع ﺧﺮﭘﺎﻳﻲ و دو ﮔﺮه ای اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺮه دارای ﺳﻪ درﺟﻪ آزادی ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ اﻟﻤﺎن ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻫﺎی ﻏﻴﺮ ارﺗﺠﺎﻋﻲ را داراﺳﺖ.

روﻛﺶ ﻓﻮﻻدی:

ﺑﺮای ﻣﺪﻟﺴﺎزی ژاﻛﺖ ﻓﻮﻻدی از اﻟﻤﺎن SHELL43 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

 

ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﻧﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ:

ﺑﺮای ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﺪل اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻋﻤﻠﻲ، ﺑﺎ ﻣﺮوری در ادﺑﻴﺎت ﻓﻨﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ Seangatith در ﺳﺎل2009  ﺑﺮ روی36  ﺳﺘﻮن ﺑﺘﻦ آرﻣﻪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ،ﻳﻚ ﺳﺘﻮن ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺳﺎزی اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد. اﻳﻦ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ اﺑﻌﺎد 150*150*750 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری ﺑﺘﻦ 18 ﻣﮕﺎﭘﺎﺳﻜﺎل و دارای ﭼﻬﺎر آرﻣﺎﺗﻮر ﻃﻮﻟﻲ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 12 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ درﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎ و آرﻣﺎﺗﻮر ﻋﺮﺿﻲ Φ6@150mm اﺳﺖ. در ﺷﻜﻞ زیر . دو ﻧﻤﻮدار ﺗﺌﻮری(Ver-18-0-150 ) و آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ(C-18-0-150) آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺑﺪﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻣﻨﺤﻨﻲ ﺑﺎر ﺗﻐﻴﻴﺮﻣﻜﺎن ﺑﺮای ﻣﺪل ﻋﺪدی ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻣﻨﺤﻨﻲ ﺑﺎر-ﺗﻐﻴﻴﺮﻣﻜﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻛﺎری ﻧﺴﺒﺘﺎً وﻗﺖ ﮔﻴﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ از ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻧﺰوﻟﻲ ﻧﻤﻮدار ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺳﻌﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺮ دﻗﺖ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺻﻌﻮدی اﻓﺰوده ﺷﻮد.

ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ :

ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در ﺳﻪ ﮔﺮوه اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺳﻪ ﮔﺮوه اﺑﻌﺎد ﺳﺘﻮن350*350*1500 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ و ﺑﺮای آرﻣﺎﺗﻮر ﻫﺎی ﻃﻮﻟﻲ از  ﭼﻬﺎر آرﻣﺎﺗﻮر ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 12 در ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ و از آرﻣﺎﺗﻮر ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 8 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ و ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ 10 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺑﻌﻨﻮان آرﻣﺎﺗﻮر ﻋﺮﺿﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﮔﺮوه اول ، دوم و ﺳﻮم ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎی ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری ﺑﺘﻦ 12 ، 15 و 20 ﻣﮕﺎﭘﺎﺳﻜﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻫﺮ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺑﺮای ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی از روﻛﺶ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 3 و 5 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺷﻜﻞ های زیر. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﻣﺪل اﺟﺰای ﻣﺤﺪود ﺳﺘﻮن ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﺸﺪه ﮔﺮوه اول آﻣﺪه اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﻣﺪل   RC-12ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺳﺘﻮن  ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﻧﺸﺪه ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری 12 ﻣﮕﺎ ﭘﺎﺳﻜﺎل و ﻣﺪلRC-12-3  ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﺪل ﻗﺒﻠﻲ اﻣﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 3 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ اﺳﺖ. در ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ی ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺑﺎر اﻋﻤﺎﻟﻲ ﻣﺤﻮری ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن وارد ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎری ﺑﻪ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدی اﻋﻤﺎل ﻧﻤﻲ ﺷﻮد.در ﻧﺮم اﻓﺰار ﺑﺮای در ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮی اﺻﻄﻜﺎک ﺑﻴﻦ ﺑﺘﻦ و روﻛﺶ ﻓﻮﻻدی از اﻋﻤﺎل ﻛﺎﻧﺘﻜﺖ اﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﺑﺎ ﺿﺮﻳﺐ اﺻﻄﻜﺎک 0.3 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه است.

 

آﻧﺎﻟﻴﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ :

ﮔﺮوه اول

در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺳﻪ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری Mpa 12 ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﺑﺎر ﻣﺤﻮری ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ (ﺷﻜﻞ 7.) و ﻧﻤﻮدار ﺑﺎر-   ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪﮔﻲ ﻣﺤﻮری آن در ﺷﻜﻞ8 . رﺳﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ.  ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ اﻳﻦ ﻧﻤﻮدار ﻫﺎ دارﻳﻢ ﻛﻪ در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 3 و 5 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪون ﺗﻘﻮﻳﺖ، ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮی ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ 38.71  و 56.45 درﺻﺪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ 51 و 70.34 درﺻﺪ اﻓﺰاﻳﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺑﺎ روﻛﺶ ﻓﻮﻻدی در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﮔﺮوه دوم

در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺳﻪ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری ﺑﺘﻦ 15Mpa ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻤﻮدار ﺑﺎر  ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪﮔﻲ ﻣﺤﻮری در ﺷﻜﻞ9 . رﺳﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ.در اﻳﻦ ﮔﺮوه اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 3 و 5 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪون ﺗﻘﻮﻳﺖ، ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮی ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ 33.8 و 51.3 درﺻﺪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ را ﻧﻴﺰ 49.5 و 67 درﺻﺪ اﻓﺰاﻳﺶ داده اﺳﺖ.

ﮔﺮوه ﺳﻮم

در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﺳﺘﻮن ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری ﺑﺘﻦ Mpa 20 ﻣﻮرد ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﻧﻤﻮدار ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺎر  ﻛﻮﺗﺎه ﺷﺪﮔﻲ ﻣﺤﻮری در ﺷﻜﻞ 10. رﺳﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﮔﺮوه اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 3 و 5 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪون ﺗﻘﻮﻳﺖ، ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮی ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ 24.7 و 50 درﺻﺪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ را ﻧﻴﺰ 25 و 40 درﺻﺪ اﻓﺰاﻳﺶ داده اﺳﺖ.

ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮی

 

ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روﻛﺶ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی از ﭘﻜﻴﺪﮔﻲ و ﻗﻠﻮه ﻛﻦ ﺷﺪن ﺑﺘﻦ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﺪﻳﺪه ﻣﺤﺼﻮر

ﺷﺪﮔﻲ (Confinement) ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮی و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺘﻮن را ﺑﻪ ﻃﻮر ﭼﺸﻢ ﮔﻴﺮی اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ. از ﻃﺮﻓﻲ روﻛﺶ ﻫﺎ از ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻛﺮده و رﻓﺘﺎر ﺳﺘﻮن را از ﺗﺮدی ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲ دﻫﻨﺪ.

 

ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮ در ﺑﻬﺒﻮد رﻓﺘﺎر ﺳﺘﻮن در ﮔﺮوه اول (ﺳﺘﻮن ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎری ﺑﺘﻦ Mpa 12) ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻧﻴﺰ روﻛﺶ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 5 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻛﺎراﻣﺪی ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روﻛﺶ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ 3 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ اﻣﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر اﻻﺳﺘﻴﻚ ﺳﺘﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی و اﻓﺰاﻳﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد.

 

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ روﻛﺶ ﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﻣﻲ ﺗﻮان از اﺑﺘﺪای ﻃﺮاﺣﻲ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﺘﻮن ﻫﺎی ﻛﺎﻣﭙﻮزﻳﺘﻲ را ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار داد . اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ رود ﻛﻪ ﺑﺎ   ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺘﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﺘﻮان ﻋﻀﻮی ﺑﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﺳﺨﺘﻲ و ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮی ﻣﻄﻠﻮب اﻳﺠﺎد ﻛﺮد، زﻳﺮا از وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎی اﻳﻦ دو ﻋﻨﺼﺮ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ اﺳﺘﻔﺎده می شود.

این مقاله به همت  محمد سعید کریمی ،مسعود احمدی تهیه شده است.