ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت قابل‌ملاحظه‌ای بر روی اﻣﮑﺎن ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از تکنیک‌های ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻘﻮﯾﺖ انجام‌شده اﺳﺖ. ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ اﯾﻦ سازه‌ها اﺳﺘﻔﺎده از میله‌های ﻓﻠﺰی ﯾﺎ ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﻼت ﻫﺎی آﻫﮑﯽ ﯾﺎ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻮده اﺳﺖ . در سال‌های اﺧﯿﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ورقه‌ها ، ﻧﻮارﻫﺎ و تسمه‌های کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺑﺮای ﺗﻘﻮﯾﺖ سازه‌های ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌﻤﻮل ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯽ بر روی اﺳﺘﻔﺎده از کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی برای استحکام‌بخشی سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح انجام‌شده اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از اوﻟﯿﻦ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ انجام‌شده ﺗﻮﺳﻂ Di Tommaso و ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺑﻮد ه ﮐﻪ از FRP برای اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زﻟﺰﻟﻪ برج‌های ﻧﺎﻗﻮس استفاده‌شده اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه است. ﮐﻪ ﮐﺎرﻫﺎ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ در سال‌های اﺧﯿﺮ انجام‌شده، گردآوری ﺷﻮد. در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره 1ﻣﻮارد اﺳﺘﻔﺎده از کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی(FRP) به‌منظور استحکام‌بخشی در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ ﻧﺸﺎن داده‌شده اﺳﺖ.
ﺗﻘﻮﯾﺖ سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی (FRP )
ﭘﯿﭽﯿﺪن (Wrapping) کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺑﻪ دور سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح ، به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای اﺳﺘﺤﮑﺎم داﮐﺘﯿﻠﯿﺘﯽ اﯾﻦ سازه‌ها را اﻓﺰاﯾﺶ می‌دهد. دیواره‌های سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح معمولاً به‌طور ﺻﺤﯿﺤﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و اﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺎﻋﺚ آسیب‌پذیر ﺑﻮدن اﯾﻦ سازه‌ها در ﻣﻘﺎﺑﻞ زﻟﺰﻟﻪ می‌شود. اﮔﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﻮار وارد می‌شود ﻋﻤﻮد ﺑﺮ آن ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ اﮔﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی واردشده به‌صورت ﺑﺮﺷﯽ ﺑﺎﺷﺪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم ﺗﺨﺮﯾﺐ دﯾﻮارﻫﺎ به‌صورت فروریختن ﺧﺎرج از ﻣﺤﻮر( out-of-plane) می‌باشد. ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ انجام‌شده ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ده ﻋﺪد دﯾﻮاره آﺟﺮی ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ دو واحد ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﻮﻧﺘﺎژ شده‌اند. دریکی از واحدها ﺷﺶ ﻋﺪد دﯾﻮاره ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ درشکه 1ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار می‌گیرند و 4 ﻋﺪد دﯾﻮاره آﺟﺮی ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ 1 ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار می‌گیرند . ﺑﺮای اﻧﺠﺎم آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ اﺑﺘﺪا ﺳﻄﺢ دﯾﻮاره آماده‌سازی ﺷﻮد . برای اﯾﻦ ﮐﺎر گچ‌های ﺳﻄﺢ ﺧﺎرﺟﯽ دﯾﻮارﻫﺎ را به‌وسیله سنگ‌زنی از ﺑﯿﻦ می‌برند . ﺑﺮای ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن اﻟﯿﺎف ﮐﺮﺑﻦ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ دﯾﻮارﻫﺎ اﺑﺘﺪا یک‌لایه رزﯾﻦ اوﻟﯿﻪ(Epoxy-Prime ) ﺑﻪ ﺳﻄﺢ دﯾﻮار ﮐﺸﯿﺪه می‌شود سپس یک‌لایه رزﯾﻦ اﺷﺒﺎع به‌عنوان آﺳﺘﺮ روی رزﯾﻦ اوﻟﯿﻪ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ. اﻟﯿﺎف ﮐﺮﺑﻦ دردوﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ دور دیوارها ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ در قسمت ﺑﺎﻻی دﯾﻮار و دیگری در ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ دﯾﻮار و در هر ﻗﺴﻤﺖ دوﻻﯾﻪ ﮐﺮﺑﻦ استفاده‌شده اﺳﺖ . از ﯾﮏ ﺟﮏ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﺗﻨﺶ ﺑﻪ دیواره‌ها در داﺧﻞ واحدها استفاده‌شده اﺳﺖ. ﺗﻮﺳﻂ اﯾﻦ ﺟﮏ ﻫﯿﺪروﻟﯿﮑﯽ ﻧﯿﺮوی ﺑﺎ گام 10 KNﺑﻪ دیواره‌ها وارد می‌شود ﮐﻪ ﻧﯿﺮو ﺗﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ دیواره‌ها اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺪا می‌کند. ﺟﺰﺋﯿﺎت موارد ذکرشده در ﺷﮑﻞ1 آﻣﺪه اﺳﺖ.
اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻮاد ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ ، کارایی ﺧﻮد را ﺗﺎ ﻓﺮورﯾﺨﺘﻦ دﯾﻮارﻫﺎ ﺣﻔﻆ می‌کنند. ﯾﮑﯽ از ﻧﮑﺎت قابل‌توجه در ا ﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮاد ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ از ﻓﺮورﯾﺨﺘﻦ دﯾﻮار و اﯾﺠﺎد آوار ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی می‌کند. درواقع اﯾﻦ مواد ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ می‌توانند آﺟﺮﻫﺎ و سنگ‌ها را در داخل ﺧﻮد نگه‌دارند. اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه در ﺷﮑﻞ2 ﻧﺸﺎن داده‌شده اﺳﺖ.
ﭘﺪﯾﺪه ﻓﺮورﯾﺨﺘﻦ دﯾﻮارﻫﺎی آﺟﺮی ، ﺧﯿﻠﯽ قبل‌تر از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﯿﺮو ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺪ ، ﺷﺮوع می‌شود. ﻣﻘﺪار ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ اندازه‌گیری ﺷﺪه ، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺮو ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﻘﺪار ﺧﻮد می‌رسد زﯾﺎد اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع نشان‌دهنده‌ی اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح تقویت‌شده ﺑﺎ الیاف‌های ﮐﺮﺑﻦ ، داﮐﺘﯿﻠﯿﺘﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ دارﻧﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺿﺮوری اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﯿﺰی گوشه‌های ﻋﻤﻮدی دﯾﻮار اﺟﺘﻨﺎب ﮐﺮد. و اﯾﻦ به خاطر اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ الیاف‌های ﮐﺮﺑﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻋﻤﻮدی اﺳﺘﺤﮑﺎم ﮐﻤﯽ ﻧﺸﺎن می‌دهند. ﺑﺮای ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ از فولادهای “L ” ﺷﮑﻞ ﺑﺎ ﺷﻌﺎع اﻧﺤﻨﺎء cm) 2) در گوشه‌های دﯾﻮار اﺳﺘﻔﺎده می‌شود.
اﺳﺘﻔﺎده از کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺟﻬﺖ استحکام‌بخشی سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ به‌عنوان راه‌حل ﻣﻮﻗﺖ ﯾﺎ راه‌حل ﻗﻄﻌﯽ مورداستفاده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد . ﺣﺘﯽ اﮔﺮ به‌عنوان ﯾﮏ راه‌حل ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻄﺮح ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﻮاﯾﺪ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش قابل‌ملاحظه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﺑﺮای سازه‌های ﻏﯿﺮ ﻣﮑﻌﺒﯽ ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده می‌شود . ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی و اﺟﺘﻨﺎب از ﺟﺪاﯾﺶ الیاف‌ها از ﺳﻄﺢ اﯾﻦ سازه‌ها ﯾﮑﯽ از راه‌حل‌ها اﺳﺘﻔﺎده از تاندون‌هایی می‌باشد ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ زیر ﻧﺸﺎن داده‌شده اﺳﺖ.
ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ در طاق‌ها و قوس‌های سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ به‌طورکلی ، طاق‌ها ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ رفتار خوبی از خود ﻧﺸﺎن می‌دهند. درواﻗﻊ وقتی‌که ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻮع سازه‌ها اعمال می‌شود این ﻧﯿﺮوﻫﺎ به‌طور ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ در طول اﺗﺼﺎل ﻣﻼﺗﻬﺎ (mortar joints) ﭘﺨﺶ می‌شود ﯾﻌﻨﯽ می‌توان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ فرم‌ها در ﻃﻮل اﺗﺼﺎل ﻣﻼﺗﻬﺎ ﭘﺨﺶ می‌شود. ﺷﺮوع آﺳﯿﺐ دﯾﺪن و ﺗﺮک ﺑﺮداﺷﺘﻦ اﯾﻦ سازه‌ها ، ﻫﻤﯿﺸﻪ به خاطر اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻣﻮاد استفاده‌شده ﯾﺎ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﻣﻼﺗﻬﺎ برای اﻧﺘﻘﺎل ﻧﯿﺮو ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ در اﮐﺜﺮ ﻣﻮاﻗﻊ به خاطر عامل‌های غیرمستقیم می‌باشد. ﯾﮑﯽ از معمول‌ترین اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﻮع سازه‌ها می‌افتد،ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺮﺧﺸﯽ دیواره‌ها ﯾﺎ ﺷﮑﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺗﺎج (key stone ) د راﺛﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﯿﺮوﻫﺎی وارده اﺳﺖ. در اﺛﺮ اﻋﻤﺎل اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ ، ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺸﯽ در قسمت‌ها داﺧﻠﯽ و ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺧﺎرﺟﯽ به وجود می‌آید ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﺮم ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ در ﻣﺎده می‌شود.در اﺛﺮ اﯾﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺶ، ﺟﺪاﯾﺶ در قسمت‌های ﻣﺬﮐﻮر به وجود می‌آید . ﺷﮑﻞ 6 ﺗﺸﮑﯿﻞ اﯾﻦ جدایش‌ها در اﺛﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﯿﺮوﻫﺎی موردنظر ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ استحکام‌بخشی را ﻧﺸﺎن می‌دهد. همچنان که در ﺷﮑﻞ6 ﻗﺴﻤﺖ c ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪه می‌شود برای سازه‌های موردنظر ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺑﺮﺷﯽ و ﻓﺸﺎری قرارگرفته اﺳﺖ ، اﮔﺮ از لایه‌های ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ در ﺳﻄﺢ ﺧﺎرﺟﯽ ﺗﺎج و ﯾﮏ ﻣﯿﻠﻪ به‌صورت اﻓﻘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺣﺎﺻﻞ می‌شود.
ﺑﺮرﺳﯽ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ سازه‌های تقویت‌شده و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻧﺸﺪه
آزمایش‌های ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ و ﻗﻄﺮی سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح تقویت‌شده به‌وسیله کامپوزیت‌های ﭘﻠﯿﻤﺮی انجام‌شده اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ آزمایش‌ها در ﺟﺪاول2 و 3 و ﺷﮑﻞ7 آﻣﺪه اﺳﺖ.
اﮔﺮ ﻣﻼت ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ و دﯾﻮاره اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد و نمونه‌ها ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺶ ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ ، اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ ﻣﻌﺎدل 55% ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ استحکام‌بخشی ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.، ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻧﻮع اﻟﯿﺎف به‌کاررفته تأثیری در ﻣﯿﺰان اﻓﺰاﯾﺶ استحکام ﺑﺮﺷﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ . اﯾﻦ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺳﺎزه از ﻓﺼﻞ ﻣﺸﺘﺮک دﯾﻮاره و ﻣﻼت می‌باشد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ضعیف‌ترین ﻗﺴﻤﺖ، ﻓﺼﻞ ﻣﺸﺘﺮک دﯾﻮاره و ﻣﻼت می‌باشد . اﻣﺎ اﮔﺮ به‌جای ﻣﻼت ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ از رزﯾﻦ اﭘﻮﮐﺴﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ رزﯾﻦ اﭘﻮﮐﺴﯽ مستقیماً” بر روی دﯾﻮاره ﮐﺸﯿﺪه ﺷﻮد و بر روی آن اﻟﯿﺎف موردنظر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد
اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار قابل‌توجهی اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺪا می‌کند. درحالی‌که رزﯾﻦ اﭘﻮﮐﺴﯽ ﺑﺮای ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﺑﻪ دیواره‌ها اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ، اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ استحکام ﺑﺮﺷﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ استحکام‌بخشی ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ240 % ﻧﯿﺰ می‌رسد .
نتیجه‌گیری
ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ در ﻣﻮرد استحکام‌بخشی سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺑﺎ اﻟﯿﺎف ﮐﺮﺑﻦ و اﻟﯿﺎف ﺷﯿﺸﻪ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪن اﻟﯿﺎف ﺑﻪ دور سازه‌های ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح از ﺗﺨﺮﯾﺐ و آوارش ﺧﺎرج از ﻣﺤﻮر اﯾﻦ سازه‌ها ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی می‌شود.اﯾﻦ ﺗﮑﻨﯿﮏ استحکام‌بخشی ، می‌تواند به‌عنوان را ه ﺣﻞ ﻣﻮﻗﺖ ﯾﺎ داﺋﻢ ﻣﻄﺮح ﺑﺎﺷﺪ. درهرحال ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﻣﺜﺒﺘﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن می‌دهد ازجمله اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ داﮐﺘﯿﻠﯿﺘﯽ سازه‌ی ﺑﻨﺎﯾﯽ غیرمسلح می‌شود . ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ دیواره‌های آﺟﺮی ﮐﻪ به‌وسیله اﻟﯿﺎف ﺗﮏ جهتِ ﮐﺮﺑﻨﯽ ﯾﺎ شیشه‌ای استحکام‌بخشی شده‌اند . آزمایش‌هایی انجام‌گرفته اﺳﺖ . اﯾﻦ آزمایش‌ها ﻧﺸﺎن می‌دهد ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﻣﺸﺘﺮک ﺑﯿﻦ ﻣﻼت و دﯾﻮار ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﺳﺘﺤﮑﺎم را از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن می‌دهند . اﯾﻦ ﻣﻼت ﺑﯿﻦ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ و دیواره‌ی آﺟﺮی قرارگرفته اﺳﺖ و برای ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﺑﻪ دﯾﻮاره اﺳﺘﻔﺎده می‌شود . وقتی‌که ﯾﮏ ﻣﻼت ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻪ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ، ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺪاﯾﺶ اﯾﻦ ﻣﻼت از روی دﯾﻮاره ﺷﺮوع می‌شود . در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم و ﺳﻔﺘﯽ در اﺛﺮ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﯿﺎف ﮐﺮﺑﻨﯽ و ﺷﯿﺸﻪ تقریباً ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ. اﮔﺮ به‌جای اﯾﻦ ﻣﻼت ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ از رزین‌های اﭘﻮﮐﺴﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ،ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻬﺘﺮی ﺣﺎﺻﻞ می‌شود . اﮔﺮ دیواره‌هاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﻻﯾﻪ ﺳﻨﮓ ساخته‌شده‌اند به‌وسیله کامپوزیت‌های ﭘﺎﯾﻪ ﭘﻠﯿﻤﺮی ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺶ ﻗﺮا رﮔﯿﺮﻧﺪ ، در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺨﺮﯾﺐ در اﺛﺮ ﺟﺪاﯾﺶ ﺑﯿﻦ لایه‌های ﺳﻨﮕﯽ اﺗﻔﺎق می‌افتد اﻣﺎ اﮔﺮ اﯾﻦ لایه‌ها از آجر ساخته‌شده ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺨﺮﯾﺐ در اﺛﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ آﺟﺮﻫﺎ به وجود می‌آید. در ﻫﺮدو ﺣﺎﻟﺖ، اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺮﺷﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ دیواره‌ها ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد اﺳﺖ.
