وال مش چیست؟ + فیلم وال مش

وال مش چیست ؟

وال مش که در آیین‌نامه با عنوان “ملات مسلح شده با مش الیاف” معرفی می‌شود، روشی مهندسی شده برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای بلوکی در برابر نیروهای جانبی مانند زلزله است. وال مش از توری یا مش فایبرگلاس در ترکیب با پلاستر سیمانی یا پلاستر گچی تشکیل می‌شود. در روش وال مش، دیگر نیازی به استفاده از وادارهای فلزی قائم، افقی و همچنین میلگرد بستر نخواهد بود و تمامی آنها با توری وال مش که یا به صورت سرتاسری روی دیوار اجرا می‌شود و یا به صورت نواری، جایگزین شده است. وال مش را به جرات می‌توان روشی ایده‌آل برای مهار دیوارهای داخلی و خارجی ساختمان معرفی کرد، زیرا وزن آن به شدت سبک است، نصب آن به شدت آسان است، عملکردش فراتر از انتظار است، دوام و طول عمرش زیاد است و از همه مهم‌تر از دیگر روش‌های مهار دیوار به خصوص والپست‌های فلزی، حداقل 30 درصد ارزان‌تر است.

وال مش از کجا و چگونه روی کار آمده است ؟

ایده وال مش از نظریه سیستم مقاوم سازی FRCM نشات گرفته است، این سیستم که به ملات سیمانی تقویت شده به الیاف معروف است عمدتا جهت مقاوم‌سازی المان‌های سازه‌ای (تیر، ستون، دال و…) در برابر تنش‌ها و بارهای وارده استفاده می‌شود، وال مش با الهام گرفتن از این سیستم طراحی شده و فرضیات و ضوابط آن، جهت افزایش ظرفیت خمشی دیوار تنها در راستای قائم مهندسی شده است. وال مش پس از سال‌ها استدلال‌های مهندسی و آزمایشات متعدد، سر انجام به عنوان یک سیستم ایده آل برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای در برابر زلزله، توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، در نشریات مختلف ارائه شده و سال‌هاست که از این روش در پروژه‌های دولتی مثل مسکن نهضت ملی و همچنین پروژه‌های غیر دولتی مسکونی و تجاری، از آن استفاده می‌شود. آخرین و جامع‌ترین ضوابط وال مش تحت عنوان “دستورالعمل اجرا وال مش” در سال 1403 توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی منتشر شده است. باید بدانید، تنها وال مش تحت شرایط و ضوابط این نشریه مورد تایید است و پس از انتشار این دستورالعمل، استفاده از هر آیین نامه یا استاندارد دیگری که در مطابقت با این دستورالعمل نباشد، ممنوع اعلام شده است.

چرا وال مش جایگزین مناسبی برای وال پست فلزی است ؟

• مقایسه اجزا تشکیل دهنده : وال مش در مقایسه با وال پست فلزی، برتر است. در وال مش، متریال‌های تشکیل دهنده آن ارزان‌تر، سبک‌تر و مشخصات مکانیکی به مراتب بالاتر از فولاد را ارائه می‌کنند. مش فایبرگلاس AR که اساس وال مش است در مقایسه با فولاد که اساس وال پست فلزی است، مقاومت کششی بالاتر را در وزن به شدت پایین‌تر از فولاد ارائه می‌کند.
• مقایسه پایداری و دوام : از طرفی، در مقایسه با والپست فلزی که حتی با تماس کوتاه مدت با آب و هوا دچار زنگ زدگی می‌شود، مش فایبرگلاس AR سالیان سال بدون هیچگونه آسیب فیزیکی و مکانیکی حتی در بدترین و سخت‌ترین شرایط محیطی، پایدار عمل می‌کند.
• مقایسه نحوه اجرا : دلیل برتر بودن وال مش نسبت به وال پست سنتی، تنها به اینجا ختم نمی‌شود. وال مش حتی آسان‌تر از وال پست فلزی نصب و اجرا می‌شود، در وال مش بر خلاف وال پست فلزی، اتصالات پیچیده با اجرا دشوار وجود ندارد، چرا که وال مش تنها با پلاسترکشی در جای خود بر روی دیوار فیکس می‌شود و نیازی به نصب پلیت، فراهم کردن اتصالات تلسکوپی و … که در وال پست‌های فلزی رایج است، ندارد.
• مقایسه قیمت : از طرفی دیگر وال مش ارزان‌تر است، مقایسه هزینه‌های وال مش و وال پست فلزی در مهار دیوارهای غیرسازه‌ای یک ساختمان نشان می‌دهد که حداقل 30 درصد، وال مش ارزان‌تر خواهد بود.
• مقایسه وزنی : جالب است بدانید با توجه به سبک بودن و بسته‌بندی‌های مناسب اجزای تشکیل دهنده وال مش، حتی در حین حمل و نقل و انبار کردن نیز برتر از وال پست‌های فلزی سنگین وزن و جاگیر است.

در نهایت باید گفت، انتخاب وال مش منطقی‌ترین تصمیم برای جایگزینی با وال پست فلزی است، وجود یک روش ارزان‌تر، آن هم با عملکردی به مراتب بهتر از روش سنتی می‌تواند در عین کاهش هزینه‌های ساخت و ساز به ارتقای رفتار لرزه‌ای ساختمان نیز کمک کند و ایمنی را در حین زلزله، بالا ببرد.

مزایا و ویژگی‌های روش وال مش در مهار دیوارهای غیر سازه‌ای چیست ؟

✅ سبک و مقاوم در برابر زلزله و بارهای جانبی

✅ دوام بالا، حتی در شرایط سخت محیطی

✅ مقاوم در برابر خوردگی و مواد شیمیایی

✅ نصب سریع و آسان بدون نیاز به ابزار خاص

✅ بدون نیاز به وادارهای افقی و عمودی در دیوار

✅ حذف میلگرد بستر و کاهش هزینه‌ها

✅ قابل نصب همزمان با دیوارچینی یا بعد از آن

✅ ارزان‌تر از روش‌های سنتی و صرفه‌جویی در هزینه

✅ تایید شده توسط نظام مهندسی ساختمان

✅ حمل و نقل راحت و بدون مشکل

✅ اجرای سریع بدون نیاز به تخصص خاص

✅ سازگار با انواع ساختمان‌های بتنی، فولادی و بنایی

✅ تقویت ظرفیت خمشی دیوار در راستای قائم

✅ جلوگیری از ترک‌خوردگی و آسیب‌های دیوار

✅ مناسب برای انواع دیوارهای بلوکی، آجری و سنگی

✅ مناسب برای مهار دیوارهای داخلی و خارجی ساختمان

✅ مناسب برای مهار دیوارهای همجوار با همسایه

✅ مناسب برای مهار دیوارهای جان پناه

✅ مناسب برای مهار دیوارهای بالکن

✅ متریال در دسترس و مقرون به صرفه

✅ مقاوم در برابر مواد شیمیایی و شرایط جوی مختلف

✅ نصب آسان بدون نیاز به اتصالات پیچیده

✅ دستورالعمل‌های معتبر از مرکز تحقیقات راه و مسکن

✅ مهار دیوار و ایجاد سطحی صاف و یکدست

کاربرد وال مش چیست ؟

وال مش همچون وال پست، روشی برای مهار دیوارهای غیر سازه‌ای موجود در پلان ساختمان است. پس می‌توان گفت که اصلی‌ترین کاربرد و دلیل استفاده از وال مش، مهار دیوارها در برابر تنش‌های جانبی است. وال مش می‌تواند دیوارهای داخلی، خارجی، همجوار با همسایه، جان پناه و بالکن را با قدرت در برابر نیروهای جانبی باد و زلزله، مهار کند. دیوارهای غیرسازه‌ای مثل اجزای مهم سازه اعم از تیر، ستون، دال، دیوار برشی و… باید برای مقابله با زلزله، آماده باشند. اگر روشی برای مهار اجزای غیر سازه‌ای در نظر گرفته نشود، قطعا دیوار جزء اولین اعضایی خواهد بود که آسیب دیده و در بدترین شرایط نیز فرو خواهد ریخت.

در زلزله آبان ماه سال 96 در کرمانشاه دیده شد که قاب ساختمان‌ها (اسکلت بتنی یا فولادی) به خوبی زلزله را تحمل کرده و در جای خود پایدار باقی مانده‌اند، اما دیوارها فرو ریخته و در مواردی نیز با ضربه زدن به قاب سازه منجر به تضعیف عملکرد آن شده‌اند، پس اهمیت مهار دیوارهای غیر سازه‌ای کاملا مشهود است. وال مش می‌تواند بهترین گزینه برای مهار دیوارهای غیر سازه‌ای باشد.

در وال مش، نوارهای مش فایبرگلاس با پلاستر سیمانی و یا پلاستر گچی بر دو طرف سطح دیوار نصب می‌شوند و مقاومت خمشی دیوار را در راستای قائم به شدت افزایش می‌دهند و اینگونه دیوار بدون نیاز به هیچ گونه المان مسلح کننده اضافی از جمله وادارهای قائم، افقی و میلگرد بستر، می‌تواند با قدرتی بالاتر و با وزنی بسیار سبک‌تر از وال پست‌های سنتی، دیوارها را در برابر بادهای شدید و نیروی زلزله مهار کند.

وزن سبک، مقاومت کششی و مشخصات مکانیکی بالای وال مش، مهم‌ترین دلایل برای رواج کاربرد این سیستم هستند. مهار دیوارهای غیر سازه‌ای با روشی مثل وال مش که وزن سازه را چندان تغییر نمی‌دهد، از منظر مهندسی بسیار ایده آل است. زیرا اینگونه، رفتار لرزه‌ای سازه تحت تاثیر افزایش وزن، تضعیف نخواهد شد.

چرا وال مش سریع‌ترین روش برای مهار دیوار است؟

وال مش در مقایسه با وال پست فلزی و سایر روش‌های مهار دیوار در برابر نیروهای جانبی، با سرعت بیشتری اجرا شده و چه بسا اجرای آن بسیار آسان‌تر است. دلیل این برتری واضح است؛ برخلاف وال پست‌های فلزی که شامل قطعات فلزی با اتصالات پیچیده مانند اتصالات تلسکوپی و گیردار هستند، وال مش نیازی به این اجزا ندارد. در این سیستم، توری یا مش فایبرگلاس به همراه پلاستر یا اندود سیمانی یا گچی، مستقیماً روی سطح دیوار نصب می‌شود، بدون آنکه نیازی به اتصالات مکانیکی یا جوشکاری باشد.

همین ویژگی، وال مش را به روشی سریع‌تر و کم‌دردسرتر نسبت به روش‌های سنتی تبدیل کرده است. کاهش تعداد مراحل اجرایی و حذف فرآیندهای پیچیده نصب، اجرای وال مش را به‌مراتب ساده‌تر و سریع‌تر از وال پست‌های فلزی کرده است. اما شاید از خود بپرسید که این سرعت بالای اجرا چه تأثیری بر پروژه دارد؟

در پاسخ باید گفت که کاهش زمان اجرا، تأثیر مستقیمی بر کاهش هزینه‌های ساخت‌وساز دارد و موجب استفاده بهینه‌تر از زمان در پروژه می‌شود. با انتخاب وال مش، مهار دیوارهای غیرسازه‌ای در مدت‌زمان کوتاه‌تری انجام شده و این امر زمینه‌ساز تسریع در سایر مراحل ساخت‌وساز خواهد شد. اجرای سریع‌تر این سیستم، باعث کاهش تأخیرات احتمالی در پروژه شده و روند کلی ساخت را بهینه می‌کند.

این افزایش سرعت، نه‌تنها هزینه‌های اجرایی را کاهش می‌دهد، بلکه کارایی پروژه را نیز بهبود بخشیده و باعث جلوگیری از اتلاف منابع مالی و انسانی می‌شود. در واقع، استفاده از وال مش، علاوه بر کاهش زمان و هزینه‌های اجرا، به تحقق یکی از اصول اساسی مهندسی کنترل پروژه یعنی مدیریت زمان و بهینه‌سازی هزینه‌ها کمک می‌کند.

چرا حذف تیرک‌های افقی و وادارهای قائم در وال مش، مزیت است؟

حذف تیرک‌های افقی و وادارهای قائم در سیستم وال مش یکی از تفاوت‌های کلیدی این روش با وال پست‌های فلزی سنتی است. برخلاف وال پست‌های فلزی که برای ایجاد استحکام نیاز به تیرک‌های افقی و قائم دارند، وال مش به دلیل طراحی ویژه و عملکرد خمشی در راستای قائم، نیازی به این اجزا ندارد. اما چرا این موضوع یک مزیت محسوب می‌شود؟

یکی از مهم‌ترین دلایل برتری این روش، کاهش وزن مرده ساختمان است. وال پست‌های فلزی، شامل تیرک‌ها و وادارهایی از جنس فولاد هستند که وزن سازه را افزایش داده و در هنگام زلزله باعث افزایش نیروی لرزه‌ای وارد بر ساختمان می‌شوند. این افزایش وزن، رفتار لرزه‌ای سازه را تحت تأثیر قرار داده و باعث افزایش نیروهای اینرسی در هنگام زلزله می‌شود. اما در وال مش، حذف این اجزای فلزی باعث کاهش وزن دیوارهای غیرسازه‌ای شده و در نتیجه، تأثیر نیروهای لرزه‌ای بر ساختمان کمتر خواهد شد.

علاوه بر کاهش وزن، حذف وادارهای قائم و تیرک‌های افقی باعث سهولت در اجرا و افزایش سرعت کار می‌شود. در روش‌های سنتی، نصب وادارها و اتصال آن‌ها به سازه نیازمند جوشکاری یا اتصال پیچ و مهره‌ای است که هم زمان‌بر بوده و هم نیاز به نیروی کار ماهر دارد. اما در وال مش، تنها با نصب مش فایبرگلاس و اجرای پلاستر سیمانی یا گچی، دیوار تقویت شده و نیازی به اجرای اجزای فلزی نیست. این کاهش مراحل اجرایی، سرعت نصب را افزایش داده و باعث کاهش هزینه‌های اجرایی می‌شود.

از طرفی، نبود قطعات فلزی جاگیر مانند تیرک‌های افقی و وادارهای قائم در سیستم وال مش، موجب تسهیل فرآیند حمل‌ونقل و انبارداری مصالح می‌شود. در روش‌های سنتی، وال پست‌های فلزی فضای زیادی را اشغال کرده و جابه‌جایی آن‌ها دشوار است. اما وال مش به دلیل سبکی و بسته‌بندی مناسب، به‌راحتی قابل حمل و ذخیره‌سازی است.

یکی دیگر از مزایای مهم، افزایش ایمنی کارگاه ساختمانی است. استفاده از قطعات فلزی سنگین در وال پست‌های سنتی، خطر آسیب‌های ناشی از سقوط، حمل دشوار و خطرات جوشکاری را افزایش می‌دهد. در مقابل، وال مش به دلیل سبک بودن متریال و عدم نیاز به اتصالات مکانیکی، خطرات اجرایی را کاهش داده و باعث افزایش ایمنی نیروی انسانی در محیط کار می‌شود.

از نظر اقتصادی نیز، حذف تیرک‌های افقی و وادارهای قائم، هزینه‌های اجرا را کاهش می‌دهد. در وال پست‌های فلزی، قیمت بالای فولاد، هزینه حمل‌ونقل، دستمزد نیروی کار ماهر برای نصب و هزینه‌های جوشکاری، هزینه کلی پروژه را افزایش می‌دهد. اما در وال مش، این هزینه‌ها حذف شده و در نتیجه، هزینه نهایی مهار دیوارهای غیرسازه‌ای به میزان قابل‌توجهی (حداقل 30 درصد) کاهش پیدا می‌کند.

در نهایت، حذف تیرک‌های افقی و وادارهای قائم در وال مش نه‌تنها باعث کاهش وزن ساختمان و بهبود عملکرد لرزه‌ای می‌شود، بلکه باعث سهولت اجرا، کاهش هزینه‌های پروژه، افزایش ایمنی و بهینه‌سازی حمل‌ونقل و انبارداری مصالح نیز خواهد شد. این مزایا، وال مش را به یکی از بهترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های مهار دیوارهای غیرسازه‌ای تبدیل کرده است.

چرا وال مش به میلگرد بستر نیازی ندارد ؟

وال مش روش نوین مهار دیوار غیر سازه‌ای است که با فرضیه افزایش مقاومت خمشی تنها در یک راستا آن هم در جهت قائم، طراحی شده است. نتایج تست عملکرد وال مش نیز نشان می‌دهد که مقاومت خمشی دیوار غیر سازه‌ای پس از نصب وال مش، در راستای قائم آنچنان ارتقا می‌یابد که عملا دیگر نیازی به توزیع بار در دو راستا (افقی و عمودی)، نخواهد بود. همین مسئله، عدم نیاز وال مش به استفاده از میلگرد بستر را مشخص می‌کند.

دستورالعمل 1403 وال مش و آیین‌نامه‌های ما قبل آن (پیوست ششم استاندارد 2800، نشریه 819 و نشریه 819) نیز، به شرح زیر به این نکته اشاره کرده‌اند :

” بند 2-2-1 : در حالت تسلیح دیوار با ملات مسلح شده با مش الیاف در راستای قائم، با توجه به افزایش ظرفیت خمشي در راستای قائم نیازی به توزیع بار عمود بر صفحه در دو راستا نميباشد. ”

با توجه به این بند از دستورالعمل 1403، می‌توان نتیجه گرفت که در سیستم وال مش، نیازی به استفاده از میلگرد بستر وجود ندارد. در دیوارهای مهارشده با وال پست فلزی، به دلیل عدم تأمین سختی کافی در راستای قائم، برای توزیع نیروها و جلوگیری از گسیختگی، از میلگرد بستر در راستای افقی استفاده می‌شود. اما در وال مش، چون میزان افزایش ظرفیت خمشی در راستای قائم به اندازه‌ای است که دیوار به‌صورت مستقل قادر به جذب و کنترل نیروهای جانبی است، نیازی به توزیع بار در راستای افقی و استفاده از میلگرد بستر وجود ندارد. در واقع در سیستم وال مش، شبکه یا توری الیاف نه‌تنها جایگزین وادارهای قائم و افقی شده، بلکه عملکرد میلگرد بستر را نیز بر عهده دارد، که این امر باعث بهبود یکپارچگی دیوار، افزایش مقاومت در برابر نیروهای جانبی و جلوگیری از افزایش وزن لرزه‌ای سازه می‌شود.

مزیت سبک بودن وال مش در عملکرد لرزه ساختمان چیست ؟

هرچقدر سیستم مهار دیوارهای غیرسازه‌ای سبک‌تر باشد، نیروی زلزله کمتری به ساختمان وارد می‌شود و این موضوع نقش مهمی در بهبود عملکرد لرزه‌ای سازه دارد. در هنگام زلزله، نیروهای جانبی بر اساس جرم ساختمان اعمال می‌شوند؛ یعنی هرچه جرم اجزای غیرسازه‌ای مانند دیوارها کمتر باشد، نیروی اینرسی ناشی از زلزله نیز کاهش پیدا می‌کند. اگر دیوارهای غیرسازه‌ای با روش‌های سنگین مانند وال پست فلزی مهار شوند، جرم کل سیستم افزایش یافته و در نتیجه، ساختمان نیروی لرزه‌ای بیشتری را تحمل خواهد کرد. این امر می‌تواند باعث افزایش تنش در اتصالات، آسیب به دیوارها و حتی تأثیر منفی بر عملکرد کلی سازه شود. در مقابل، روش‌هایی مانند وال مش که مهار دیوار را بدون افزایش وزن زیاد انجام می‌دهند، نیروی جانبی کمتری به سازه تحمیل کرده و تنش‌های اضافی در تکیه‌گاه‌های دیوار را کاهش می‌دهند. علاوه بر این، سبک بودن سیستم مهار دیوار، خطر سقوط و ریزش دیوارهای غیرسازه‌ای را نیز کاهش داده و ایمنی ساکنان را افزایش می‌دهد. در نهایت، هرچقدر مهار دیوارهای غیرسازه‌ای با روش سبک‌تری انجام شود، نیروهای مخرب ناشی از زلزله کاهش یافته و عملکرد لرزه‌ای ساختمان بهبود پیدا می‌کند.

دستورالعمل و آیین نامه‌های مورد تایید برای اجرا وال مش کدام‌اند ؟

از سال 96 تا اکنون، به وال مش و ضوابط طراحی و اجرا آن در نشریات و آیین‌نامه‌های متعددی پرداخته شده است. پیوست ششم استاندارد 2800، نشریه 819 و نشریه 714، از دسته آیین نامه‌ها و استانداردهایی هستند که در فصل‌های مختلف، وال مش و ضوابط آن را ارائه کرده‌اند. جالب است بدانید با اینکه نشریات مختلفی برای وال مش وجود داشت، اما به دلیل سودجویی برخی فروشندگان توری وال مش و همچنین به دلیل عدم تسلط برخی مهندسین طراح به قواعد طراحی وال مش، استفاده از این روش برای مدتی کوتاه توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با مبنای انتظار برای انتشار دستورالعمل جامع جدید، ممنوع اعلام شد.

پس از مدتی کوتاه، در نهایت در شهریور ماه 1403، دستورالعمل اجرا وال مش با عنوان ” دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی ” منتشر شد، طبق دستورالعمل جدید وال مش، استفاده از هر نشریه یا آیین نامه دیگری که مطابق با این نشریه نباشد، ممنوع اعلام گردید. پس باید توجه کنید که از طراحی گرفته تا تامین متریال و اجزاء تشکیل دهنده وال مش و همچنین اجرا آن، تنها باید از این دستورالعمل پیروی شود.

دستورالعمل اجرا وال مش، با محدود کردن مقادیر کیفی توری وال مش، سودجویی در فروش متریال‌های فیک را کاملا رفع نموده و از طرفی دیگر با ارائه دستورالعمل جامع طراحی، مهندسین را در چهارچوب قوانین اساسی محدود کرده است، با این تفاصیل اجرا وال مش طبق دستورالعمل جامع جدید باعث شده تا حتی وال مش از نسخه قبلی برتر عمل کند و مزایای آن حتی در مقایسه دوباره با وال پست فلزی، به مراتب ارتقا یافته‌تر و بهینه‌تر شود.

چرا پیوست 6 استاندارد 2800، نشریه 714 و 819 دیگر معیار اجرای وال مش نیستند؟

با انتشار دستورالعمل جامع وال مش در سال 1403، آیین‌نامه‌های قدیمی که پیش‌تر به‌صورت پراکنده به ضوابط وال مش اشاره داشتند، دیگر معتبر نیستند. در واقع، پیوست ششم استاندارد 2800، نشریه 714 و نشریه 819، منحصراً به وال مش نپرداخته بودند و تنها بخش‌هایی از ضوابط آن را در میان دیگر مقررات ساختمانی پوشش می‌دادند. این پراکندگی و عدم تمرکز باعث ایجاد ابهامات اجرایی و طراحی شده و در برخی موارد، فرصت سودجویی در فروش مصالح بی‌کیفیت را فراهم کرده بود.

هر چند برخی ضوابط کلی در دستورالعمل 1403 مشابه آیین‌نامه‌های پیشین است، اما تفاوت اصلی در جزئیات و دقت ضوابط اجرایی نهفته است. برای مثال، این دستورالعمل برای اولین‌بار ضوابط مشخصی برای دیوارهای همجوار با همسایه ارائه داده است، که یکی از چالش‌های اساسی در اجرای وال مش محسوب می‌شود.

یکی از تغییرات کلیدی در دستورالعمل 1403، حذف مفهوم گرماژ مش است. در گذشته، برخی افراد با استناد به بندهای آیین‌نامه‌های قدیمی، شبکه یا توری وال مش را صرفاً بر اساس گرماژ استاندارد می‌فروختند، اما مش‌های ارائه‌شده مقاومت کششی کافی نداشتند. این موضوع به‌طور مستقیم بر کیفیت و عملکرد نهایی دیوارها تأثیر منفی می‌گذاشت. در مقابل، دستورالعمل 1403 به‌جای گرماژ، حداقل مقاومت کششی مش را ملاک قرار داده است. بر این اساس، مش مورد استفاده باید در عرض 5 سانتی‌متر، حداقل 1200 نیوتون مقاومت کششی تأمین کند. این تغییر، راه هرگونه تخلف و فروش مصالح نامرغوب را بسته و کیفیت وال مش را به‌طور چشمگیری افزایش داده است.

با این اصلاحات، وال مش و اجرای آن اکنون در چهارچوبی مشخص و علمی قرار گرفته است که علاوه بر بهبود عملکرد، ایمنی و دوام دیوارهای غیرسازه‌ای را تضمین می‌کند.

آیا وال مش نیاز به طراحی دارد ؟

وال مش، برخلاف تصور برخی، یک روش ساده و از پیش تعیین‌شده برای مهار دیوارها نیست، بلکه نیاز به طراحی و محاسبات دقیق دارد . این سیستم، همانند وال پست فلزی یا دیگر روش‌های مهار لرزه‌ای، باید بر اساس شرایط خاص هر ساختمان طراحی شود. چرا؟ چون موقعیت ساختمان، تعداد طبقات، ارتفاع دیوار، ضخامت و جنس آن، طول دهانه و میزان بار جانبی وارد بر دیوار، همگی عواملی هستند که روی عملکرد وال مش تأثیر می‌گذارند.

وال مش بدون طراحی ، نه‌تنها ممکن است عملکرد لازم را نداشته باشد، بلکه می‌تواند باعث هدر رفت مصالح و افزایش هزینه‌های اجرایی شود. این محاسبات نه‌تنها عملکرد صحیح وال مش را تضمین می‌کنند، بلکه هزینه اجرای آن را نیز بهینه می‌سازند. در طراحی وال مش، مواردی مانند عرض و فاصله نوارهای مش، محل اتصال به دیوار، ضخامت مصالح جداکننده دیوار از قاب، مشخصات مش فایبرگلاس و نحوه مهار دیوار تعیین می‌شود.

دستورالعمل 1403، روند طراحی وال مش را استاندارد سازی کرده و برای ساختمان‌های عادی، جداولی ارائه داده است. این جداول بر اساس سرعت باد منطقه، تعداد طبقات و موقعیت دیوار، میزان پوشش مورد نیاز دیوار با وال مش را مشخص می‌کنند.

نتیجه طراحی و محاسبات وال مش، به شکل نقشه‌های اجرایی به دست کارفرمایان می‌رسد. این نقشه‌ها، دقیقا مشخص می‌کند که کجا و چگونه باید از وال مش در دیوار استفاده شود، علاوره بر این، نقشه وال مش به کارفرمایان یا پیمانکاران پروژه کمک می‌کند تا میزان مصالح مورد نیاز وال مش را متره و برآورد کنند، این به خرید بهینه‌تر وال مش، کمک شایانی خواهد کرد.

طراحی وال مش با استفاده از جداول دستورالعمل 1403

دستورالعمل 1403 وال مش در فصل دوم (محاسبات طراحی دیوارها)، جداولی دقیق برای تعیین درصد پوشش مورد نیاز وال مش در دیوارهای غیرسازه‌ای ارائه کرده است. این جداول، بر اساس نتایج محاسبات مهندسی و متغیرهای مختلف طراحی شده‌اند تا مشخص کنند چه میزان از سطح دیوار باید با مش الیاف مسلح شود. محاسابات تعیین درصد پوشش وال مش در جداول دستورالعمل 1403 ، بر پایه پارامترهای کلیدی زیر انجام شده است :

• موقعیت دیوار (داخلی یا خارجی)
• جنس و ضخامت دیوار
• ارتفاع آزاد دیوار
• موقعیت دیوار نسبت به تراز پایه
• تعداد طبقات ساختمان
• ارتفاع کل ساختمان
• سرعت باد در منطقه
• میزان خطرپذیری لرزه‌ای منطقه
• اهمیت ساختمان

توجه داشته باشید که این جداول، به‌عنوان یک راهنمای طراحی، فرآیند محاسبات را ساده‌تر و استانداردتر کرده‌اند، اما جایگزین طراحی مهندسی دقیق نمی‌شوند. مهندسین طراح همچنان باید با در نظر گرفتن شرایط خاص پروژه، بررسی‌های تکمیلی را انجام دهند و در مواردی که جداول پوشش نمی‌دهند، محاسبات تخصصی‌تری را در طراحی وال مش ارائه کنند.

محدوده کاربرد جداول درصد پوشش وال مش در دستورالعمل 1403

جداول ارائه‌شده در دستورالعمل 1403، تنها برای دیوارهای غیرسازه‌ای داخلی و خارجی با مشخصات مشخص تدوین شده‌اند و میزان درصد پوشش وال مش را بر اساس داده‌های مهندسی دقیق گزارش کرده‌اند. این جداول صرفاً برای ساختمان‌های 1 تا 21 طبقه و دیوارهایی با ضخامت و ارتفاع آزاد معین کاربرد دارند و در تعیین درصد پوشش وال مش، ضخامت دیوار و ارتفاع آزاد آن معیار اصلی محسوب می‌شود. برای دیوارهایی با مشخصات متفاوت از مقادیر ارائه‌شده در این جداول، محاسبات طراحی و تحلیل مهندسی ضروری است.

چارچوب جداول درصد پوشش در دیوارهای خارجی

در دیوارهای خارجی، این جداول برای دیوارهایی با ضخامت 10 و 15 سانتی‌متر و حداکثر ارتفاع آزاد 3 متر تدوین شده‌اند. میزان پوشش وال مش در این جداول، بر اساس دو عامل بار زلزله و بار باد تعیین شده و برای گروه‌های خطرپذیری 1، 2 و 3 گزارش شده است. این بدان معناست که سرعت باد منطقه و خطرپذیری لرزه‌ای ساختمان، از جمله عوامل اصلی در تعیین میزان پوشش وال مش در دیوارهای خارجی هستند.

چارچوب جداول درصد پوشش در دیوارهای داخلی

در دیوارهای داخلی، جداول دستورالعمل برای دیوارهایی با ضخامت 10 سانتی‌متر و حداکثر ارتفاع آزاد 3.5 متر تدوین شده‌اند. در این بخش، مبنای تعیین درصد پوشش وال مش، بار زلزله بوده و میزان آن بر اساس میزان لرزه‌خیزی منطقه و درجه اهمیت ساختمان گزارش شده است. بر خلاف دیوارهای خارجی که بار باد نیز در محاسبات نقش دارد، در دیوارهای داخلی، میزان پوشش وال مش تنها با توجه به خطرات لرزه‌ای تعیین می‌شود.

مزایا جداول دستورالعمل 1403 در طراحی وال مش

جداول طراحی وال مش در دستورالعمل 1403، باعث تسهیل فرآیند محاسبات و طراحی وال مش شده و چهارچوبی استاندارد برای تعیین درصد پوشش مورد نیاز دیوارهای غیرسازه‌ای فراهم کرده است. این جداول به مهندسان کمک می‌کند تا بدون نیاز به محاسبات پیچیده، میزان مش مورد نیاز را بر اساس شرایط کلی ساختمان تخمین بزنند. با این حال، ساختمان‌هایی با شرایط خاص، ارتفاع‌های غیرمعمول یا موقعیت‌های خاص لرزه‌ای و بادی، همچنان نیاز به طراحی دقیق و محاسبات مهندسی دارند. این جداول صرفاً راهنمای طراحی هستند و جایگزین تحلیل‌های مهندسی و بررسی دقیق پروژه نمی‌شوند. اما در ساختمان‌های عادی، استفاده از این جداول زمان طراحی را کاهش داده، خطاهای اجرایی را کم کرده و نظارت مهندسی را آسان‌تر می‌کند. در نهایت، این استانداردسازی باعث هماهنگی بیشتر بین طراح، ناظر و مجری شده و اجرای وال مش را دقیق‌تر و مطمئن‌تر می‌سازد.

نقشه والمش چیست و چرا ضروری است ؟

نقشه وال مش، یک سند مهندسی دقیق است که جزئیات طراحی، جانمایی و نحوه اجرای این سیستم را در دیوارهای غیرسازه‌ای ساختمان مشخص می‌کند. این نقشه بر اساس نتایج محاسبات مهندسی و استانداردهای اجرایی تدوین شده و نقش یک راهنما برای اجرای صحیح وال مش را ایفا می‌کند. در آن، موقعیت وال مش در پلان، مشخصات مش یا توری، نحوه اتصال آن به اجزای سازه‌ای و جزئیات اجرایی به‌وضوح تعیین شده است.

اهمیت نقشه وال مش در فرآیند اجرا غیرقابل انکار است. اجرای بدون نقشه می‌تواند منجر به خطاهای اجرایی، افزایش هزینه‌ها و کاهش عملکرد دیوار در برابر بارهای جانبی نظیر زلزله و باد شود. این نقشه مشخص می‌کند که کدام دیوارهای غیرسازه‌ای ساختمان نیاز به تسلیح دارند، نوع پوشش (تمام‌پوشش یا نواری) چگونه است، جهت‌گیری مش در هر دیوار به چه صورت باشد و اتصالات باید با چه جزئیاتی انجام شوند.

علاوه بر این، نقشه وال مش تأثیر مستقیمی بر مدیریت هزینه‌ها دارد. با مشخص بودن میزان دقیق متریال موردنیاز، کارفرمایان و پیمانکاران می‌توانند برآورد بهتری از مصالح داشته باشند، از خرید اضافی یا کمبود مصالح جلوگیری کرده و هزینه‌های پروژه را بهینه‌سازی کنند.

در نهایت، نقشه وال مش نه‌تنها یک دستورالعمل اجرایی است، بلکه ابزار اصلی برای کنترل کیفیت، کاهش خطاهای محاسباتی، مدیریت هزینه‌ها و اجرای صحیح وال مش بر اساس استانداردهای مهندسی محسوب می‌شود.

در ادامه، یک نمونه از نقشه جانمایی وال مش و وال پست فلزی ارائه شده است تا علاوه بر آشنایی با نحوه طراحی وال مش، تفاوت آن با وال پست فلزی نیز مشخص شود.

مقدار مصالح وال مش را آنلاین برآورد کنید !!

محاسبه‌گر آنلاین وال مش شرکت مقاوم سازی افزیر، به شما کمک می‌کند تا خودتان میزان مصالح وال مش را بر اساس داده‌های پروژهتان، متره و برآورد کنید. کافیست تا از طریق آیکون زیر وارد صفحه محاسبه‌گر وال مش شوید و فیلدهای درخواست شده را بر اساس داده‌های پروژه، وارد کنید.

در نهایت، محاسبه‌گر آنلاین وال مش ما به شما میزان توری وال مش و میزان پلاستر مورد نیاز را به طور دقیق و تنها در چند ثانیه، گزارش می‌کند. شرکت مقاوم سازی افزیر با هدف کمک به خرید هر چه بهینه‌تر مشتریان و عدم پرداخت هزینه‌های اضافی، محاسبگر آنلاین وال مش را طراحی و در اختیار عموم قرار داده است. شما با استفاده از محاسبه گر آنلاین وال مش، می‌توانید مصالح وال مش را بسته به مصرفتان تهیه کنید و از کمبود مصالح در حین اجرا یا خرید اضافی و غیرضروری پیشگیری نمایید.

آیا وال مش معایبی دارد ؟

قطعا بله، وال مش مثل هر سیستم یا روش ساخت و ساز دیگری، در کنار کلی مزایا و ویژگی‌ها، معایبی را نیز در بر می‌گیرد. بزرگ‌ترین عیب وال مش، حساسیت آن به نوع و کیفیت توری یا مش الیاف است. نوع مش فایبرگلاس و همچنین مشخصات مکانیکی آن، اصلی‌ترین عامل در عملکرد وال مش است.

توری وال مش باید از نوع مش فایبرگلاس مقاوم به قلیا باشد به خصوص در زمانی که پلاستر از نوع سیمانی باشد. متاسفانه در بازار ایران، سودجویی در فروش توری وال مش بسیار رایج است، در بسیاری موارد دیده شده است که توری فایبرگلاس معمولی با مشخصات مکانیکی ضعیف به عنوان توری وال مش یا همان مش فایبرگلاس AR (مقاوم به قلیا)، فروخته شده است.

پس در هنگام خرید مش فایبرگلاس تنها به قیمت دقت نکنید، هر ارزانی بی دلیل نبوده و هر گرانی منطقی نیست. سعی کنید توری وال مش را از شرکت‌ها، تولیدکنندگان و عرضه کنندگان معتبر تهیه کنید. در ضمن، از فروشنده مش فایبرگلاس AR بخواهید تا دیتاشیت فنی محصول را در اختیار شما قرار دهند تا بتوانید اطلاعات توری وال مش را بررسی کنید. پس از آن، مش فایبرگلاس AR را مطابق با دستورالعمل 1403 وال مش، از نظر مقاومت به قلیا، میزان ظرفیت کششی و… تست کنید تا بتوانید به کیفیت توری وال مش، اطمینان کنید.

شرکت مقاوم‌سازی افزیر، از برترین و معتبرترین شرکت‌های تامین کننده محصولات مقاوم سازی است. مجموعه افزیر، مش فایبرگلاس AR را با بالاترین کیفیت ممکن و قیمت مناسب به فروش می‌رساند، در ضمن با خرید مش فایبرگلاس AR از شرکت مقاوم‌سازی افزیر، گواهی‌های فنی و دیتاشیت مش فایبرگلاس AR برای شما خریداران ارسال خواهد شد.

وال مش از چه اجزائی تشکیل می‌شود ؟

خوشبختانه باید بگوییم که وال مش، از اجزاء انگشت شماری تشکیل می‌شود. سیستم وال مش کلا از چهار جزء تشکیل می‌شود. تازه جالب است بدانید که تنها مش فایبرگلاس AR و پلاستر سیمانی یا گچی است که می‌توان آنها را به عنوان اجزاء اصلی وال مش، معرفی کرد. در کنار آن دو جزء اساسی وال مش، نبشی یا ناودانی و مصالح جداکننده ( یونولیت یا پشم سنگ) نیز به عنوان اجزاء تکمیل کننده عملکرد، در این سیستم به کار گرفته می‌شوند. از این رو، حتی اگر وال مش را از نظر مصالح تشکیل دهنده با والپست فلزی و دیگر روش‌های سنتی مقایسه کنید، باز هم وال مش با اختلاف برتر خواهد بود. تعداد کم اجزا تشکیل دهنده در وال مش، به معنای اجرای آسان‌تر و سریع‌تر، حمل‌ونقل راحت‌تر و کاهش پیچیدگی در فرآیند خرید و دپو مصالح است.

مش فایبرگلاس چیست ؟

مش فایبرگلاس یک نمونه از توری‌های FRP محسوب می‌شود. مش فایبرگلاس یک توری تقویت‌کننده با ساختار شبکه‌ای از رشته‌های الیاف شیشه (رووینگ) است که تار و پود آن با استفاده از رزین‌های پیشرفته در کنار هم تثبیت شده‌اند. هر یک از این رووینگ‌ها از هزاران نخ الیاف شیشه‌ نازک تشکیل شده‌اند.

از طرفی الیاف شیشه ذاتا مقاومت کششی بالایی دارد، تنش تسلیم آن در بازه 1000 تا 3000 مگاپاسکال قرار دارد که این عدد نسبت به فولادهای رایج حداقل دو برابر بالاتر است، بنابراین کنارهم قرار گرفتن روینگ‌های الیاف شیشه، قدرت کششی فوق‌العاده‌ای را در سطح مش ایجاد می‌کنند.

ساختار و ترکیبات منحصر به فرد مش فایبرگلاس آن را در برابر فشارهای فیزیکی، تنش‌های مکانیکی و شرایط خورنده مقاوم می‌سازد. به همین دلیل، توری و مش فایبرگلاس به‌عنوان انتخابی ایده‌آل در کاربردهای مختلف مقاوم‌سازی از جمله وال مش، به کار گرفته می‌شود.

شبکه‌ یا توری‌های الیاف شیشه تنوع زیادی را شامل می‌شوند که از بین آنها، توری فایبرگلاس E-Glass و مش فایبرگلاس AR، مناسب برای استفاده در وال مش هستند. در کل استفاده از مش فایبرگلاس AR در سیستم وال مش، به دلیل ویژگی‌های برتر، بیشتر توصیه می‌شود. زیرا، مش فایبرگلاس AR در برابر قلیا بسیار مقاوم است و مثل توری فایبرگلاس معمولی در محیط‌های قلیایی نظیر سیمان، خورده نشده و برای همیشه پایداری خود را حفظ می‌کند.

مش فایبرگلاس AR چه نقشی در وال مش دارد ؟

مش فایبرگلاس AR یا همان توری وال مش، اصلی‌ترین جزء این سیستم است و وظیفه‌ی مهار دیوار در برابر نیروهای جانبی را بر عهده دارد. این مش با تکیه بر مقاومت کششی فوق‌العاده بالا و پایداری کم‌نظیر در برابر مواد شیمیایی و شرایط محیطی مخرب، به طور قابل توجهی مقاومت خمشی دیوارهای غیرباربر را در راستای قائم افزایش می‌دهد. افزایش ظرفیت خمشی در راستای قائم، هدف اصلی طراحی وال مش است و تمامی محاسبات آن نیز بر اساس این فرضیه انجام می‌شود. آزمایشات و نتایج استفاده از مش فایبرگلاس AR در وال مش، نشان می‌دهد که مش فایبرگلاس AR به عنوان توری وال مش به خوبی می‌تواند هدف از اجرای وال مش را محقق کند.

نکته‌ی جالب اینجاست که این سطح از ارتقای استحکام خمشی در راستای قائم به وسیله وال مش، باعث می‌شود دیگر نیازی به توزیع بار در دو راستا (افقی و عمودی) نباشد. به بیان ساده‌تر، با استفاده از وال مش، دیگر نیازی به استفاده از میلگرد بستر که در وال‌پست‌های فلزی مرسوم است، نخواهید داشت. مش فایبرگلاس AR را می‌توان به نقش فولاد در وال‌پست‌های فلزی تشبیه کرد، با یک تفاوت اساسی و آن این است که مش فایبرگلاس AR یا همان توری وال مش در عین داشتن مقاومت کششی بالا، وزن به‌مراتب کمتری از فولاد دارد.

پلاستر چه نقشی در وال دارد ؟

همانطور که قبلا گفته شد، پلاستر وال مش دومین جزء اساسی در این سیستم است. این پلاستر است که توری وال مش یا همان مش فایبرگلاس AR را به سطح دیوار می‌چسباند. علاوه بر این، پلاستر تا حدی نقش لایه حفاظتی را برای مش فایبرگلاس ایفا می‌کند. پلاستر وال مش می‌تواند از نوع سیمانی و هم از نوع گچی باشد. اینکه باید از کدام پلاستر در اجرا وال مش استفاده شود، کاملا وابسته به موقعیت و وجه مورد هدف جهت نصب وال مش در دیوار است.

در کل باید گفت که پلاستر، اتصالات توری وال مش به دیوار را تامین می‌کند. پلاستر باعث می‌شود تا مش فایبرگلاس به سطح دیوار بچسبد و به نوعی، این پلاستر است که مشخصات مکانیکی توری را به دیوار منتقل می‌کند. بدیهی است که کیفیت پلاستر و نوع آن در عملکرد وال مش موثر است. اگر پلاستر وال مش از قدرت چسبانندگی کمی برخوردار باشد و یا مقاومت فشاری آن کم باشد، مسلما مش فایبرگلاس پس از چندی از سطح دیوار جدا می‌شود و یا پلاستر سیمانی به دلیل عدم حداقل مقاومت فشاری، دچار ترک خوردگی شده و در گذر زمان از بین می‌رود. از این رو، دستورالعمل 1403 وال مش، ضوابطی را به عنوان حداقل مشخصات پلاستر مناسب برای استفاده در اجرا وال مش شرح داده است.

نبشی و ناودانی چه نقشی در سیستم وال مش دارند ؟

در وال مش همچون وال پست سنتی، باید حرکت دیوار به سمت خارج از صفحه به نحوی مناسب مهار شود. در وال مش، کنترل حرکت دیوار غیر سازه‌ای به سمت خارج از صفحه به وسیله نصب نبشی و یا ناودانی منقطع در بالا و پایین دیوار، انجام می‌شود. نبشی و ناودانی‌ها در وال مش باید از ضخامت، ابعاد و همچنین نحوه اتصال مناسبی برخوردار باشند تا در جابه جایی دیوار در حین زلزله، آسیب نبینند و بتوانند پایدار و با قدرت تمام در جای خود باقی بمانند. اتصالات نبشی یا ناودانی با استفاده از پیچ و پلاک تامین می‌شود. از طرفی ابعاد و ضخامت نبشی طبق ضوابط دستورالعمل 1403 وال مش، تعیین می‌شود.

در واقع با استفاده از نبشی یا ناودانی، دیوار به حرکت داخل صفحه محدود می‌شود، این یعنی در حین زلزله، تنها می‌تواند در درون صفحه بلغزد یا حرکت کند بدون آنکه از داخل صفحه خارج شود و به سمت بیرون واژگون شود. این به دیوار کمک می‌کند تا با رفتار لرزه‌ای مناسب، در برابر نیروهای جانبی، ثبات خود را حفظ کند.

مصالح جداکننده در وال مش چه نقشی دارند ؟

مصالح جداکننده در وال مش نقش مهمی در کنترل اثرات لرزه‌ای دیوارهای غیر سازه‌ای دارند. یونولیت و پشم سنگ رایج‌ترین مصالحی هستند که برای جداسازی دیوار از قاب سازه استفاده می‌شوند. این مصالح در کناره‌های ستون (در دو لبه ابتدا و انتهای دیوار) و همچنین در زیر سقف یا تیر (در رج آخر دیوار) قرار می‌گیرند. هدف اصلی این جداسازی دیوار از قاب ساختمان این است که دیوار در هنگام زلزله بتواند به‌طور مستقل حرکت کند و بدون اعمال فشار اضافی به قاب سازه، نیروی زلزله را جهت دفع، به‌طور بهینه منتقل کند.

با استفاده از مصالح جداکننده، دیوار دیگر به قاب سازه متصل نیست و هیچ تأثیری بر سختی کلی قاب ندارد. در طراحی سازه‌ها، سختی برای مقابله با نیروهای جانبی مانند زلزله ضروری است، اما باید انعطاف‌پذیری کافی نیز وجود داشته باشد تا قاب سازه بتواند تغییر شکل‌های مجاز را ایمن تحمل کند. در صورتی که دیوار به‌طور مستقیم به قاب متصل باشد، ممکن است سختی قاب افزایش یابد و انعطاف‌پذیری آن کاهش یابد، که این امر می‌تواند در برابر نیروهای زلزله مشکل ایجاد کرده و منجر به آسیب جدی به قاب سازه شود.

بنابراین، با جداسازی دیوار از قاب ساختمان، دیوار تنها وظیفه حفظ پایداری خود را بر عهده خواهد داشت و با حرکت آزادانه در برابر نیروی زلزله، از انتقال فشار اضافی به قاب سازه جلوگیری می‌کند. این امر به دیوار این امکان را می‌دهد که در هنگام زلزله حرکت کرده و نیروی زلزله را به‌طور مؤثر جذب کند، بدون اینکه به قاب سازه فشار زیادی وارد کند و آن را در برابر آسیب محافظت کند. علاوه بر این، جداسازی دیوار از اسکلت سازه از ضربات احتمالی دیوار به قاب سازه جلوگیری می‌کند.

مشخصات فنی مورد نیاز در اجزای وال مش مطابق با دستورالعمل 1403 !!

مصالح تشکیل‌دهنده وال مش باید ویژگی‌های خاص و منحصر به فردی برای این سیستم داشته باشند. دستورالعمل 1403 به‌طور دقیق به مشخصات مکانیکی و ویژگی‌های فیزیکی این مصالح پرداخته است. همانطور که در سایر روش‌های ساخت و ساز، ویژگی‌های متریال تاثیر مستقیمی بر عملکرد و نتیجه نهایی دارند، در وال مش نیز این امر صادق است.

این ضوابط به‌منظور جلوگیری از استفاده از مصالح بی‌کیفیت و کنترل سودجویی در ساخت و ساز وضع شده‌اند. دستورالعمل 1403 با تعیین حداقل استانداردها به بهبود کیفیت عملکرد وال مش کمک می‌کند و از فروش مصالح نامرغوب جلوگیری می‌کند.

وال مش از چهار جزء اصلی شامل توری الیاف، پلاستر، نبشی یا ناودانی و مصالح جداکننده تشکیل شده است. مشخصات فنی هر یک از این اجزا باید مطابق با استانداردهای تعیین‌شده در آیین‌نامه انتخاب شود تا عملکرد مطلوب وال مش تضمین گردد. در جدول زیر، مشخصات تاییدشده دستورالعمل 1403 برای هر جزء ارائه شده است.

ضوابط و نکات اجرایی وال مش بر اساس دستورالعمل 1403

نکته 1 : وال مش به‌طور دوطرفه، در امتداد هم و در راستای قائم دیوار اجرا می‌شود.

نکته 2 : مطابق دستورالعمل 1403، حداقل سطح پوشش دیوارها با مش الیاف در دیوارهای خارجی 50 درصد، در دیوارهای داخلی 30 درصد و در دیوارهای جان‌پناه و بالکن‌ها 100 درصد است .

نکته 3 : حداکثر فاصله مجاز بین مش الیاف در دیوارهای داخلی 70 سانتی‌متر و در دیوارهای خارجی 50 سانتی‌متر تعیین شده است.

نکته 4 : در صورت اجرای مش الیاف به‌صورت نواری، مهار دیوار به ستون‌ها ممنوع است.

نکته 5 : در مهار دیوار غیر سازه‌ای با وال مش، محدودیتی برای طول دیوار وجود ندارد.

نکته 6 : استفاده از وال مش در دیوارهایی با ارتفاع بیش از 6 متر مجاز نیست و در این شرایط باید از وال‌پست فلزی یا دیگر روش‌های تسلیح استفاده شود. همچنین، ترکیب وال مش با وادار افقی یا قائم تنها پس از انجام آزمایش‌های تکمیلی مجاز است.

نکته 7 : نواحی حساس مانند لبه‌های دیوار و کنار بازشوها باید با مش الیاف تقویت شوند و نازک‌کاری آن‌ها به روش پاششی یا دستی اجرا شود.

نکته 8 : در محل تقاطع دیوارهای متعامد، برای جلوگیری از ترک‌خوردگی، باید یک لایه مش الیاف L شکل استفاده شود.

نکته 9 : در شرایطي که دیوارها دارای درب یا پنجره باشند، اجرای نعل درگاه و نصب پنجره یا درب باید با رعایت جزئیات متداول انجام شود. در کنارهای بازشو از مش الیاف به همراه مالت سیماني از بیرون و اندود گچي از داخل ساختمان استفاده نمود. در این حالت در صورت اجرای قاب پنجره فولادی با مقطع پاسخگوی بارهای ثقلي، نیازی به اجرای نعل درگاه نیز نميباشد و مي‌توان دیوار را در بالا و پایین بازشو نیز با مش الیاف مسلح نمود.

نکته 10 : در دیوارهای جان‌پناه و بالکن‌ها، در صورت استفاده از روش تسلیح با مش الیاف برای پایدارسازی، پوشش کامل سطح دیوار الزامی است. اتصال مش الیاف در این دیوارها باید با تسمه به دال، سقف و وجه بیرونی تیر مهار شود تا پایداری لازم در برابر نیروهای جانبی تأمین گردد.

نکته 11 : در دیوارهای مجاور با همسایه در ساختمان‌های ۵ طبقه و کمتر، در صورتی که فاصله آزاد بین ستون‌ها حداکثر ۶ متر و ارتفاع دیوار حداکثر ۳ متر باشد، استفاده از مش الیاف یک‌طرفه برای تسلیح دیوار مجاز است، مشروط بر آنکه دیوار به‌طور کامل پوشش داده شده و به ستون‌ها با نبشی یا ناودانی مهار گردد. به‌منظور تأمین مهار مناسب، مش الیاف باید با استفاده از الیاف ستاره‌ای در فواصل یک‌متری در طول و ارتفاع دیوار تثبیت گردد. الیاف ستاره‌ای باید در زمان دیوارچینی، درون ملات یا چسب و در عمق دیوار کارگذاری شود و بر روی سطح دیوار، در محدوده‌ای به شعاع ۳۰ سانتی‌متر اجرا گردد تا یکپارچگی سازه‌ای و عملکرد مطلوب سیستم تسلیح تضمین شود.

نکته 12 : در دیوارهای تمام پوشش که طراحی آن‌ها به‌صورت دوطرفه انجام شده است، حداقل همپوشانی الیاف باید 100 میلی‌متر باشد و در صورتی که تسلیح دیوار در دو راستای قائم و افقی انجام شود، مهار دیوار به ستون‌ها با نبشی یا ناودانی الزامی است.

نکته 13 : حداقل ضخامت پوشش گچي یا سیماني بر روی الیاف 15 میلي‌متر ميباشد.

وال مش چگونه اجرا می‌شود ؟

مهار دیوار با وال مش بر خلاف وال پست‌های سنتی، بسیار ساده است. با انتخاب روش وال مش، کافیست تا مش فایبرگلاس AR، پلاستر گچی یا سیمانی، یونولیت یا پشم سنگ و نبشی وال مش را از فروشنده معتبر، خریداری کنید. پس از تست کیفیت مصالح وال مش، باید مطابق با نقشه، اجرا وال مش را شروع کرد.

ابتدا نبشی وال مش مطابق با نقشه در بالا و پایین دیوار بر روی قاب سازه (زیر تیر یا سقف و روی کف) نصب می‌شود. سپس، دیوار چینی شروع و در حین آن، مصالح جدا کننده ( ورقه‌های یونولیت یا پشم سنگ) در طرفین دیوار و همچنین در رج آخر یعنی زیر سقف یا تیر، قرار داده می‌شود.

پس از آن، جانمایی و موقعیت وال مش باید مطابق با نقشه و شرایط و فواصل درج شده در آن، روی سطح دیوار مشخص شود. سپس، توری‌های وال مش یا همان مش فایبرگلاس AR باید با طول معادل ارتفاع دیوار به علاوه 15 سانت اضافه‌تر از هر طرف و عرض مشخص شده در نقشه، برش داده شود.

در گام بعدی، پلاستر سیمانی یا پلاستر گچی باید آماده برای استفاده شود، پلاسترها عمدتا با مخلوط شدن با نبست مشخصی از آب (طبق دستورالعمل و دیتاشیت مصول)، آماده برای مصرف می‌شوند. پس از آماده شدن پلاستر باید لایه اول آن با استفاده از ماله به سطح دیوار اعمال شود. تا قبل از خشک شدن پلاستر، توری وال مش موقتا بر سطح پلاستر کشیده شده روی دیوار قرار می‌گیرد و در نهایت، بار دیگر پلاستر با عنوان لایه نهایی و تثبیت کننده، روی مش فایبرگلاس اعمال می‌شود.

این، تمامی مراحلی است که باید طی کنید تا دیوار غیرسازه‌ای ساختمان شما در برابر زلزله با روش وال مش مهار شود. همینجور که معلوم است، وال مش در مقایسه با والپست فلزی، بسیار آسان‌تر و با ابزاری ساده‌تر و حتی توسط نیروی کار غیر متخصص و از همه مهم‌تر در زمانی کوتاه‌تر، اجرا می‌شود.

توجه داشته باشید که بنا بر موقعیت دیوار و محدودیت‌های دسترسی به دو سمت آن، ممکن است نحوه اجرا وال مش کمی متفاوت باشد. در دیوارهایی همچون دیوار همجوار با همسایه که دسترسی عمدتا به پشت آن محدود است، نحوه اجرا وال مش و همچنین برخی ضوابط اجرایی متفاوت است، به ضوابط اجرا وال مش در دیوارهای همجوار با همسایه در دستورالعمل 1403، عمیقا پرداخته شده است.

نحوه اجرا وال مش در دیوار همجوار با همسایه !!

در دیوار همجوار با همسایه، بحث اجرای وال مش کمی متفاوت از دیگر دیوارهای موجود در پلان ساختمان است. دسترسی به سمت پشتی دیوار همجوار با همسایه محدود است و این باعث می‌شود که در بیشتر مواقع امکان اجرای وال مش در دو سمت دیوار، فراهم نباشد. در چینین مواردی، دستورالعمل 1403 وال مش ضوابطی را به منظور تامین مهار لرزه‌ای در چنین دیوارهایی، وضع نموده است.

دستورالعمل وال مش می‌گوید، در ساختمان‌های پنج طبقه و کمتر برای مهار دیوارهای همجوار با همسایه یا همان دیوارهای مشرف به ساختمان مجاور در طبقاتی پایین‌تر از بام ساختمان مجاور، لازم به در نظر گرفتن نیروی باد در طراحی وال مش نیست، چرا که در این موقعیت دیوار تحت اثر بار باد نخواهد بود. از طرفی دیگر اعلام می‌کند که اگر فاصله آزاد بین ستون‌ها 6 متر و یا کمتر باشد و همچنین ارتفاع آزاد دیوار از روی کفسازی تا زیر تیر 3 متر یا کمتر باید، می‌توان وال مش را به طور یک طرفه (یعنی تنها در سمت داخلی دیوار) و اما به صورت تمام پوشش اجرا کرد.

توجه داشته باشید که در این حالت، دیوار همجوار با همسایه علاوه بر بالا و پایین باید در طرفین دیوار یا کنار ستون با استفاده از نبشی یا ناودانی مهار شود. علاوه بر این، در مهار دیوار همجوار همسایه با این روش، ضروری است که در هنگام ساخت دیوار، در فواصل یک متری در راستا قائم و افقی آن، دسته مش الیاف یا همان انکر اسپایک فایبرگلاس در بین ملات قرار داده شود و سپس به صورت ستاره‌ بر روی دیوار پخش شوند. توجه داشته باشید که حداقل شعاع این ستاره‌ها (سمت فن انکر و اسپایک الیاف شیشه) باید 30 سانتی‌متر باشد.

دقت کنید که استفاده از جزئیات ارائه شده در این روش مهار دیواهای مشرف به همسایه با وال مش تنها زمانی مجاز است که سه شرط زیر به طور همزمان برقرار باشد.

• شرط اول : ساختمان پنج طبقه و کمتر باشد.
• شرط دوم : حداکثر ارتفاع آزاد دیوار 3 متر و کمتر باشد.
• شرط سوم : فاصله دهانه ستون‌ها 6 متر و کمتر باشد.

در صورتی که هر یک از این سه شرط برقرار نباشد، استفاده از این روش مجاز نیست و باید از روشهای دیگر برای تسلیح دیوار همجوار با همسایه استفاده نمود.

راه حل پیشنهادی افزیر برای مهار دیوارهای مشرف به همسایه با وال مش !!

با توجه به اینکه دستورالعمل 1403 اجرا وال مش، سه شرط برای استفاده از طرح تمام پوشش و یک طرفه دیوار مشرف به همسایه را مطرح کرده و اذعان می‌کند که اگر حتی یکی از این سه شرط برقرار نباشد، مجاز به استفاده از این روش نیستید و باید از متود دیگری برای مهار دیوار همجوار با همسایه با وال مش استفاده کنید، شرکت مقاوم‌سازی افزیر پیشنهاد می‌کند :

دیوار همجوار با همسایه را همانند دیگر دیوارهای موجود در پلان ساختمان، به طور دو طرفه با وال مش مهار کنید. از خودتان می‌پرسید چگونه ؟ در پاسخ باید گفت، کافیست تا طبق گام‌های زیر وال مش را در دیوارهای همجوار با همسایه، اجرا کنید.

• گام اول : نصب نبشی و ناودانی‌ها در بالا و پایین یعنی در زیر تیر یا سقف و روی کف در سمت خارجی با استفاه از پیچ و پلاک.
• گام دوم : برش نوارهای توری وال مش در طول و عرض مشخص شده در نقشه.
• گام سوم : قبل از شروع دیوارچینی، موقتا باید توری وال مش در سمت خارجی نصب شود. در واقع توری وال مش با استفاده از تکه‌ای گچ به وجه داخلی بال نبشی یا ناودانی‌های از قبل نصب شده در زیر تیر یا سقف، موقتا نگه داشته می‌شود.
• گام چهارم : مصالح جدا کننده دیوار از قاب ساختمان، در طرفین دیوار، یعنی لبه در تماس با ستون قرار داده می‌شود.
• گام پنجم : دیوار چینی شروع می‌شود و عملیات پس از سه رج دیوار چینی متوقف می‌شود.
• گام ششم : توری وال مش یا همان نوارهای مش فایبرگلاس که موقتا در وجه خارجی دیوار نگه داشته شده‌اند باید با کمک دست در جای خود فیکس شوند و سپس پلاستر سیمانی بر روی آن کشیده شود. این کار باید برای تمامی نوارهای توری وال مش موقت نصب شده در سمت خارجی دیوار، انجام شود.
• گام هفتم : دوباره دیوارچینی آغاز و پس از چیدن سه رج متوقف شده و گام ششم تکرار می‌شود، گام هفتم و ششم را باید تا رسیدن به رج نهایی دیوار چینی، ادامه دهید.
• گام هشتم : با رسیدن به رج نهایی دیوار چینی، با کمک قدرت دست باید گچی که موقتا توری وال مش را به بال نبشی یا ناودانی متصل کرده بود، برداشته شود. سپس ادامه توری وال مش بر روی عرض بلوک دیوار، تا می‌شود.
• گام نهم : توری وال مش در سمت داخلی دیوار باید در مقابل و در امتداد نوارهای مش فایبرگلاس نصب شده در وجه خارجی، نصب شود. برای نصب توری والمش در سمت داخلی دیوار مشرف به همسایه، ابتدا لایه اول پلاستر سیمانی بر سطح دیوار اعمال می‌شود و سپس توری وال مش روی آن قرار گرفته و در نهایت روی آن با پلاستر سیمانی پوشیده می‌شود. توجه داشته باشید که ادامه توری وال مش باید در بالا یعنی بر روی عرض بلوک در رج آخر تا شود.
• گام دهم : ورقه یونولیت یا پشم سنگ به عنوان مصالح جداکننده دیوار از زیر تیر یا سقف، در جای خود قرار داده می‌شود.
• گام یازدهم : حال در گام نهایی، نبشی یا ناودانی‌های سمت داخلی دیوار باید در جای خود و در مقابل نبشی و ناودانی‌های نصب شده در سمت خارجی، با استفاده از پیچ و پلاک نصب شوند.

اجرای والمش در ساختمان های بدون وال پست !!

در ساختمان‌های قدیمی مخصوصا ساختمان‌هایی که ما قبل سال 96 ساخته شده‌اند، دیوارهای غیر سازه‌ای نه با وال پست و نه با دیگر روش‌ها، در برابر نیروهای جانبی مهار نشده‌اند. جالب است بدانید، حتی در بعضی ساختمان‌های جدید نیز دیده شده است که برخی کارفرمایان و مجریان سودجو به منظور کاهش هزینه‌های ساخت و ساز، دیوارهای غیرسازه‌ای را بدون والپست اجرا کرده‌اند.

در چنین شرایطی، برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای فاقد وال پست در برابر نیروهای جانبی، روش و گزینه‌های مختلفی وجود دارد. یکی از رایج‌ترین و اما قدیمی‌ترین روش‌ها، تخریب برخی نواحی دیوار به منظور نصب وال پست فلزی است. این فرایند به شدت هزینه‌بر و زمان‌بر می‌باشد، زیرا علاوه بر نصب وال پست، باید دیوارهای تخریب‌شده دوباره بازسازی شوند.

بهترین گزینه برای مهار دیوارهای فاقد وال پست، استفاده از وال مش است. در این روش، دیگر نیازی به تخریب دیوار و یا بازسازی آن نیست، چرا که وال مش برخلاف وال پست‌های فلزی سنتی، حتی پس از اتمام دیوارچینی و در دیوارهای موجود نیز قابل اجرا است. این ویژگی وال مش موجب صرفه‌جویی در زمان و هزینه‌های اضافی تخریب و بازسازی می‌شود. بنابراین، یکی از مزایای کلیدی وال مش نسبت به وال پست‌های فلزی، توانایی استفاده از آن جهت مهار دیوارهای از پیش ساخته شده است.

چرا اجرای وال مش به نیروی کار متخصص و ماهر نیاز ندارد؟

اجرای وال مش برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای ساده، سریع و بی‌دردسر است و نیازی به نیروی کار متخصص و ماهر ندارد. برخلاف وال پست فلزی که اجرای آن با برشکاری، جوشکاری، سوراخ‌کاری و تنظیم دقیق اتصالات فلزی همراه است، وال مش تنها با چند ابزار ساده قابل نصب است. برای اجرای آن، کاتر (جهت برش مش فایبرگلاس)، استانبولی (برای آماده‌سازی ملات سیمانی یا گچی)، ماله (برای اعمال و پخش یکنواخت پلاستر روی مش)، دریل (برای ایجاد حفره‌های نصب نبشی یا ناودانی در محل‌های موردنیاز) کافی است. روند کار هم کاملاً آسان و مشخص است؛ مش الیاف روی سطح دیوار تثبیت می‌شود و سپس با یک لایه پلاستر سیمانی یا گچی پوشش داده می‌شود. همین موضوع باعث شده تا حتی نیروی کار عمومی هم بتواند وال مش را اجرا کند. البته، برای دستیابی به عملکرد بهتر و اجرای بدون نقص، آشنایی اولیه با روش نصب توصیه می‌شود. در همین راستا، مشاوران شرکت افزیر می‌توانند آموزش‌های لازم را ارائه دهند تا نیروهای اجرایی با نکات کلیدی نصب، مثل روش صحیح برش و تثبیت مش، میزان پوشش پلاستر و اصول فنی آشنا شوند.

آیا والمش مورد تایید نظام مهندسی ساختمان است ؟

قطعا بله! وال مش به عنوان یک روش مهندسی‌شده برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای، کاملاً مورد تأیید سازمان نظام مهندسی ساختمان و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی است. این سیستم پس از سال‌ها تحقیق، آزمایش و بررسی‌های دقیق مهندسی، در آیین‌نامه‌های رسمی و نشریات تخصصی معرفی شده و به عنوان جایگزینی نوین برای وال پست‌های فلزی توصیه می‌شود.

پیش از انتشار دستورالعمل 1403، ضوابط مربوط به وال مش در پیوست ششم استاندارد 2800، نشریه 714 و نشریه 819 ارائه شده بود. اما با انتشار “دستورالعمل طراحی و اجرای ملات مسلح شده با مش الیاف شیشه برای مهار دیوارهای بلوکی” در شهریور 1403، تمامی جزئیات طراحی، اجرا و کنترل کیفیت این سیستم به طور جامع و انحصاری تدوین شد.

وال مش تحت شرایط این دستورالعمل، کاملاً مورد تأیید نظام مهندسی است. هرگونه ادعا مبنی بر عدم تأیید وال مش، فاقد اعتبار بوده و برخلاف مستندات رسمی است. با رعایت استانداردهای این دستورالعمل، وال مش به عنوان یک روش مقاوم‌سازی بهینه، قابل‌اطمینان و مقرون‌به‌صرفه در پروژه‌های ساختمانی، نه‌تنها مجاز، بلکه توصیه‌شده است.

چشد که وال مش از نظر نظام مهندسی به رسمیت شناخته شد؟

نظام مهندسی ساختمان و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی پس از بررسی‌های گسترده و انجام آزمایش‌های فنی، وال مش را به عنوان یک روش استاندارد برای مهار دیوارهای غیرسازه‌ای به رسمیت شناخته‌اند. اما چه عواملی باعث شد که وال مش به عنوان جایگزین وال پست‌های فلزی مورد تأیید قرار گیرد؟

اثبات عملکرد مهندسی و مقاوم‌سازی لرزه‌ای

وال مش بر پایه‌ی سیستم FRCM (ملات تقویت‌شده با الیاف) طراحی شده است، سیستمی که در مقاوم‌سازی سازه‌های بتنی و بنایی برای افزایش ظرفیت باربری و بهبود عملکرد لرزه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، الیاف تقویت‌کننده با ملات سیمانی ترکیب شده و یک سیستم مقاوم در برابر تنش‌های خمشی و برشی ایجاد می‌کند. وال مش با بهره‌گیری از این اصول مهندسی، به عنوان راهکاری مؤثر برای افزایش مقاومت دیوارهای غیرسازه‌ای در برابر زلزله توسعه یافته است.

عملکرد لرزه‌ای وال مش به‌طور گسترده در آزمایشگاه‌های معتبر بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که این سیستم، ترک‌خوردگی، فروپاشی و واژگونی دیوارهای غیرسازه‌ای را به‌طور مؤثر مهار کرده و از آسیب‌های ناشی از زلزله جلوگیری می‌کند. استفاده از مش فایبرگلاس AR موجب افزایش مقاومت خمشی دیوار در راستای قائم می‌شود، به‌طوری که دیوار حتی در صورت تغییرشکل‌های ناشی از زلزله، پایداری خود را حفظ می‌کند. علاوه بر این، وال مش در مقایسه با وال پست‌های فلزی، عملکرد بهتری در جذب و توزیع نیروهای جانبی داشته و باعث کاهش آسیب‌پذیری دیوارهای داخلی و خارجی ساختمان می‌شود.

کاهش وزن و بهبود عملکرد لرزه‌ای سازه

برخلاف وال پست فلزی که باعث افزایش وزن مرده ساختمان می‌شود، وال مش سیستمی سبک و کارآمد است. حذف اجزای فلزی اضافی و جایگزینی آن‌ها با مش فایبرگلاس و پلاستر تقویت‌شده، منجر به کاهش وزن دیوارها، بهبود رفتار لرزه‌ای و کاهش نیروی زلزله وارد بر سازه می‌شود.

دوام بالا و مقاومت در برابر خوردگی

وال مش در برابر رطوبت، قلیا، مواد خورنده و شرایط محیطی سخت مقاوم است. برخلاف فولاد که در معرض زنگ‌زدگی و فرسایش قرار دارد، مش فایبرگلاس به دلیل ویژگی‌های مقاوم در برابر خوردگی، طول عمر بالاتری داشته و نیاز به تعمیر و نگهداری کمتری دارد.

اجرای سریع، آسان و مقرون‌به‌صرفه

در مقایسه با وال پست فلزی که نیاز به جوشکاری، برشکاری و نصب اتصالات پیچیده دارد، وال مش با سرعت اجرای بالا و بدون نیاز به تجهیزات سنگین، یک گزینه اقتصادی‌تر و عملی‌تر محسوب می‌شود.

مثلث کنترل کیفیت وال مش را بشناسید !!

کنترل کیفیت وال مش روی سه اصل اساسی بنا شده که به آن مثلث کنترل کیفیت وال مش گفته می‌شود. این سه اصل به ترتیب شامل کیفیت مصالح، دقت در طراحی و اجرای صحیح هستند و هر کدام نقشی تعیین‌کننده در عملکرد نهایی این سیستم مهار دیوارهای غیرسازه‌ای دارند.

• کیفیت مصالح : کیفیت مش الیاف، پلاستر سیمانی یا گچی و اتصالات، عامل کلیدی در دوام و عملکرد وال مش است. مش الیاف باید از نظر مقاومت کششی استانداردهای لازم را داشته باشد تا در برابر نیروهای جانبی مقاوم بماند. پلاستر هم باید استحکام و چسبندگی کافی داشته باشد تا پوشش کاملی روی سطح دیوار ایجاد کند.
• دقت در طراحی : طراحی وال مش باید کاملاً بر اساس دستورالعمل 1403 و استانداردهای مهندسی انجام شود. میزان پوشش، نوع مش، نحوه جانمایی و فواصل نوارهای مش، همه از فاکتورهایی هستند که تأثیر مستقیمی روی عملکرد نهایی این سیستم دارند. اگر طراحی دقیق انجام نشود، وال مش نمی‌تواند در برابر زلزله و نیروهای جانبی عملکرد مطلوبی داشته باشد.
• اجرای صحیح : حتی اگر بهترین مصالح و طراحی اصولی هم وجود داشته باشد، اجرای نادرست باعث افت شدید عملکرد وال مش خواهد شد. نحوه تثبیت مش، میزان همپوشانی، ضخامت مناسب پلاستر و نصب اصولی اجزا، همگی از نکاتی هستند که باید رعایت شوند تا سیستم به درستی عمل کند.

این سه فاکتور، مثل اضلاع یک مثلث، مکمل یکدیگرند و با هم باعث بهینه‌سازی عملکرد، افزایش ایمنی و دوام وال مش می‌شوند. اگر هر کدام از این اضلاع رعایت نشود، کیفیت نهایی سیستم به خطر افتاده و عملکرد لرزه‌ای دیوارهای غیرسازه‌ای کاهش پیدا می‌کند.

قیمت وال مش و هزینه اجرای آن چقدر است؟

قیمت وال مش را باید به دو بخش تقسیم کرد، یکی هزینه‌های مربوط به خرید اجزاء تشکیل دهنده وال مش و دیگری، هزینه‌های مربوط به اجرا آن. خب هزینه‌های مربوط به هر یک از این دسته‌بندی‌ها تحت تاثیر عوامل مختلف است. از این رو، نمی‌توان یک قیمت ثابت برای وال مش در نظر گرفت، بلکه هر پروژه نسبت به شرایطش، قطعا متفاوت خواهد بود.

پیشنهاد ویژه! اگر به دنبال قیمت دقیق و نهایی وال مش متناسب با پروژه خود هستید، پیشنهاد می‌کنیم با کارشناسان افزیر از طریق راه‌های ارتباطی مندرج در وب‌سایت تماس بگیرید. مشاوران ما با دریافت داده‌های پروژه شما، استعلام دقیقی از قیمت خرید مصالح و هزینه‌های اجرای وال مش را محاسبه کرده و در اختیار شما قرار می‌دهند.

عوامل موثر بر قیمت خرید مصالح وال مش

قیمت خرید مصالح وال مش بر اساس مشخصات فنی و کیفیت متریال مورد استفاده متغیر است. از جمله عوامل تأثیرگذار بر قیمت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نوع و جنس توری وال مش (مش فایبرگلاس AR یا E-Glass)
• ابعاد چشمه و گرماژ توری وال مش
• مقاومت کششی توری وال مش
• نوع پلاستر مورد استفاده (سیمانی یا گچی)
• جنس و ابعاد نبشی یا ناودانی وال مش
• جنس و ضخامت مصالح جداکننده (مانند یونولیت یا پشم سنگ)
• برند تولیدکننده مصالح و هزینه حمل‌ونقل

عوامل موثر بر هزینه‌های اجرا وال مش

هزینه اجرای وال مش نیز بسته به شرایط پروژه و میزان پیچیدگی آن متغیر است. مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر هزینه اجرا عبارت‌اند از:

• دستمزد مجریان وال مش
• محل و موقعیت پروژه
• متراژ پروژه و میزان مصالح موردنیاز
• شرایط اجرایی و چالش‌های موجود در پروژه

آیا وال مش انتخابی مقرون‌به‌صرفه است؟

با انتخاب وال مش، نه‌تنها از یک سیستم مهار لرزه‌ای استاندارد و مقاوم استفاده می‌کنید، بلکه در مقایسه با سایر روش‌ها، هزینه‌های کمتری خواهید داشت. وال مش نسبت به تمامی سیستم‌های مهار لرزه‌ای دیوارهای غیرسازه‌ای، به‌ویژه وال پست فلزی، ارزان‌تر است. هزینه تمام‌شده وال مش حداقل ۳۰ درصد کمتر از وال پست فلزی است. این موضوع باعث صرفه‌جویی قابل‌توجهی در هزینه‌های پروژه و کنترل بودجه ساخت و ساز، خواهد شد.

سوالات متداول