وجود استانداردها در هر کشور نشانه رشد و توسعه آن کشور است. سال‌هاست که در ایران برای تهیه دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌ها در زمینه‌های مختلف مهندسی کوشش شده است و آیین‌نامه بتن ایران که به اختصار آبا نامیده میشود یکی از این دستاوردها است. هدف اصلی از تدوین هر آیین‌نامه ارائه مجموعه ای از ضوابط و مقررات است که با کمک آن ها بتوان به تحلیل مسائل مربوطه پرداخت و همان طور که در ابتدای متن آیین‌نامه نیز آمده است هدف این آیین‌نامه ارائه حداقل ضوابطی است که با رعایت آن‌ها میزان مناسبی از ایمنی، قابلیت بهره برداری و پایایی سازه‌های مشمول این آیین‌نامه حاصل میشود.
اولین نسخه بخش اول آیین‌نامه بتن ایران در سال 1370 و اولین نسخه بخش دوم در سال 1374 منتشر گردید. در سال 1377 کمیته تدوین آیین‌نامه گسترش یافت و تعداد اعضای آن به بالغ بر 26 نفر رسید. کمیته مزبور به دو زیر گروه مصالح و مسائل اجرایی و اصول تحلیل و طراحی تقسیم شدند.
بر این اساس اولین تجدید نظر آبا در سال 1379 تصویب و از سال 1380 لازم اجرا شد، همچنین به همراه تدوین آیین‌نامه، کار نگارش «واژه‌نامه بتن» و «تفسیر آیین‌نامه» نیز انجام گردید که تفسیر بخش اول یک‌بار نیز در سال 1379 تجدید نظر شده است.
بعد از اولین بازنگری آبا که بیش از 14 سال از آن می‌گذرد و با توجه به پیشرفت‌هایی که طی سال‌های اخیر در زمینه «فناوری بتن» و «تحلیل و طراحی» حاصل شده است و همچنین نیاز به اعمال برخی اصلاحات، نظام فنی و اجرایی کشور با تشکیل دبیرخانه دائمی آئین‌نامه بتن در مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، کار بازنگری آن را به این مرکز واگذار نمود تا طی فرآیند نظرخواهی از کلیه صاحب‌نظران، متخصصین و دست‌اندرکاران این صنعت، اقدام به تشکیل کمیته‌های دائمی، فنی-اجرایی و هماهنگی نماید و بر اساس مدیریت کارگروه‌های تخصصی، نسبت به این مهّم اقدام کند.
دانلود فایل PDF آیین نامه بتن ایران (آبا)
هدف این آیین‌نامه ارائه مقررات و ضوابطی است که با رعایت آن‌ها، سطح مناسبی از ایمنی و قابلیت‌های بهره برداری سازه‌های موضوع آیین‌نامه تامین می شود. ضوابط این آیین‌نامه طرح، اجرا، تحلیل و مشخصات مصالح سازنده سازه‌های بتنی را دربرمی گیرد.
