ترمیم و مقاوم سازی دال بتنی با میلگردهای دارای خوردگی

بتن از مصالح کاربردی ساختمانی می‌باشد که با هزینه مناسبی ساخته شده، دارای دوام و استحکام مناسبی بوده و شکل قالبی را که در آن ساخته می‌شود، به خود می‌گیرد. اغلب اعضاء و اشکال بتنی در محل و در موقعیت نهایی خود اجرا و ساخته می‌شوند. بتن و سازه‌های بتنی در طول فرآیند بهره‌برداری و ساخت دچار آسیب و تخریب می‌شوند که تعمیر و مرمت بتن را ایجاب می‌کند.
پوسیدگی بتن یکی از آسیب‌هایی است که در دال بتنی (یک طرفه یا دو طرفه) مشاهده می‌گردد. در صورتی که مقدار پوسیدگی زیاد باشد منجر به نمایان شدن میلگرد در دال و در نتیجه خوردگی آن می‌گردد. انتخاب راهکار مناسب جهت ترمیم دال بتنی آسیب دیده با میلگردهای نمایان با توجه به مواردی همچون سازگاری حرارتی با بتن اصلی، دوام مورد نیاز، شرایط بهره برداری، طبیعت شیمیایی و الکتریکی محیط، خواص انقباضی، ضریب ارتجاعی مصالح و شرایط اجرای راهکار مورد نظر، صورت می‌گیرد. از این رو در این بخش مراحل ترمیم و مقاوم سازی ترمیم دال بتنی آسیب دیده با میلگردهای نمایان با استفاده از سیستم ترمیم بتن ™FixCrete و سیستم مقاوم سازی ™FibraOne شرح داده می‌شود.

یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر روی خوردگی میلگردهای یک عضو بتنی، اندازه پوشش کم بتن روی میلگردهاست. در صورتی که پوشش روی میلگردها کم باشد میلگردها ممکن است در معرض هجوم عوامل مخربی مثل کلریدها و کربنات قرار گیرند و دچار خوردگی شوند. اگر میلگرد خیلی نزدیک به سطح باشد، زمان رسیدن عوامل کربناته شدن و کلریدها به عمق فولاد را کاهش می دهد. اما با این حال می‌توان به کمک راهکارهایی جلوی خوردگی بیشتر آرماتور را گرفت حال به بیان یکی از این راهکارها می‌پردازیم:

در این راهکار پوشش بتنی ناکافی روی میلگرد برداشته شده تا زمانی که به بخش آرماتوربندی برسیم، سپس با استفاده از پوشش‌های محافظ آرماتور مانند پوشش‌های ضدزنگ زینک‌ریچ اپوکسی آرماتورها را در برابر زنگ زدن و اکسید شدن محافظت می کنیم، حال برای تامین پوشش بتن روی آرماتور می‌توانیم از ملات‌های ترمیم بتن استفاده کنیم. این ملات‌ها با ویژگی‌های گوناگون مانند روان‌پذیری کم یا روان‌پذیری زیاد، گیرش سریع یا گیرش کند و مقاومت‌های گوناگون در بازار در دسته‌بندی‌‌های مختلف یافت می‌شوند.

در راهکاری دیگر می توانیم بدین شکل عمل کنیم:

پس از برداشتن پوشش بتن روی میلگرد اطراف میلگرد را به اندازه‌ای از بتن خالی می‌کنیم که یک انگشت دست کنار آن براحتی قرار گیرد که با تقریب خوبی می‌توان گفت این مقدار 20 میلی‌متر است.هدف از برداشتن بتن اطراف میلگرد این است که قسمت آسیب‌دیده بتنی که ممکن است به میلگردها سرایت کند کاملا از بین برود.

سپس هرگونه زنگ‌زدگی را از روی میلگردها پاک می‌کنیم تا سطح کاملا یک دست شود و بخش‌های ورقه ورقه شده سطح میلگرد کاملا پاک شود. در اینجا این نکته گفتنی است که مقداری زنگ‌زدگی روی میلگردها می‌تواند به چسبندگی و درگیری بیشتر میلگرد و ملات بتنی کمک کند.

سپس می توانید به کمک یک ملات ترمیم سیمانی یا پلیمری روی میلگردها را بپوشانید تا پوشش روی بتن تامین شود. بدون اینکه روان‌پذیری مخلوط ملات ترمیمی کاهش یابد، میزان آب داخل ملات باید کمترین مقدار ممکن را به خود اختصاص دهد.

بتن جدید باید به مدت یک هفته مرطوب نگه داشته شود، بدین منظور از اسپری آب و یا پارچه‌های مرطوب روی سطح بتن می‌توان استفاده کرد.

در روشی دیگر می‌توان روی بتن جدید از پوشش‌های ضدکربناسیون استفاده کرد:

پوشش‌های ضدکربناسیون مانند سیلوکسان‌ها روند کربناته شدن بتن را به تاخیر می‌اندازند.

کاهش رطوبت بتن تا حداقل سطحی که کربناته شدن در آن اتفاق می افتد، در صورتی که مشکل کربناته باشد، می‌تواند مفید است. بتن جدید بسیار قلیایی است. با گذشت زمان، CO2 در بتن حرکت می کند و pH را از حدود 12 به حدود 8 تا 9 کاهش می دهد. فولاد در سطح بالایی به دلیل تشکیل یک لایه اکسید مقاوم “غیرفعال” زنگ نمی‌زند اما در pH پایین، آن لایه حل می‌شود و فولاد بدون محافظت باقی می‌ماند. راههای بسیاری برای مقاوم ساختن میلگردها در برابر خوردگی وجود دارد که در بالا به آنها اشاره شد، علاوه بر موارد بالا استفاده از ملات‌های محافظ کاتدی هم مناسب است، ولی در مجموع باید به این نکته اشاره کرد که اجرای صحیح بتن و آرماتور بهترین راه برای جلوگیری از هزینه‌های اضافی برای ترمیم است.