نیلینگ

4.2/5 - (5 امتیاز)

یکی دیگر از روش‌های رایج در بهسازی خاک میخ‌کوبی جدار دیوار یا نیلینگ بوده و هدف از اجرای این روش تسلیح برجای توده خاک موجود با نصب میلگردهای فولادی (Nails) در فواصل نزدیک به هم در یک سطح شیب‌دار و یا در محل گودبرداری به صورت قائم و سپس پر کردن دوغاب سیمان جهت جلوگیری از خوردگی میلگردها و انتقال بهتر نیرو می‌باشد.

با توجه به کاربردی بودن این روش، طی سال‌های اخیر رواج بسیار یافته و در ایران نیز استفاده از روش نیلینگ توسعه چشمگیری داشته و یکی از کاربردی‌ترین روش‌ها به ویژه در ساخت‌وسازهای شهری می‌باشد.

روش نیلینگ یک مقطع مسلح پایدار ایجاد می‌کند که توانایی نگهداری خاک پشت خود را دارند. میخ‌ها نیز معمولاً در کشش عمل می‌کنند ولی در شرایط خاصی، عملکرد خمشی و برشی آن‌ها نیز در نظر گرفته می‌شود. اثر مسلح سازی میخ برای بهبود پایداری دیوار با دو عملکرد زیر حاصل می‌شود:

افزایش نیروی قائم و در نتیجه افزایش مقاومت برشی سطح لغزش در خاک‌های اصطکاک
کاهش نیروی رانشی سطح لغزش در خاک‌های اصطکاکی و چسبنده.

یک لایه سطحی کم ضخامت سطحی شامل شاتکریت و تسلیح سبک فولادی به صورت شبکه‌های میلگرد، پس از نصب میلگردهای نیلینگ روی سطح دیواره شیروانی یا گود جهت جلوگیری از فرسایش سطحی خاک و ایجاد سطحی مناسب‌تر برای ساخت‌وساز اجرا می‌شود. هدف مهم‌تر ساخت این دیواره‌ها افزایش بازدهی عملکرد سیستم خاک تحکیم یافته به‌ویژه در بخش‌های نزدیک به دیواره گود و انتقال بهتر نیروهای محرک به المان‌های تسلیح است.

مقاوم سازی و بهسازی خاک به روش نیلینگ — بهسازی خاک به روش نیلینگ

مراحل اجرای نیلینگ

در مرحله اول از اجرای نیلینگ، خاکبرداری با توجه به قدرت و توانایی خاک به عمق ۱ الی ۲ متر انجام می‌شود و همین‌طور به عرض کافی که تجهیزات لازم جهت حفاری را بتوان نصب نمود.
سپس حفره‌های لازم جهت نصب میخ‌ها را ایجاد می‌شود. میخ‌ها در دو مدل توپر (که بسیار رایج می‌باشد) یا توخالی موجود هستند و جهت ایجاد استحکام کافی میخ‌ها به وسیله دوغاب از یکسری قطعات استفاده می‌شود که در فاصله بین دو میخ و دیواره داخلی سوراخ‌ها بر روی میخ‌ها تعبیه شده است. در حین نصب میخ‌ها لوله‌های تزریق را به داخل سوراخ‌ها هدایت می‌کنند.

نکته : در این مرحله جلوگیری از خوردگی میلگردها بسیار مهم بوده که از پوشش‌های موج‌دار پلاستیکی استفاده می‌کنند که باعث کاهش سرعت فرسایش میخ‌های استفاده شده می‌باشد و سپس سوراخ‌ها را با ملات پر می‌کنند. در مرحله دوغاب ریزی باید با توجه به فشار جاذبه و یا با فشار بسیار کمی این کار را انجام داد.

نکته : تمام سطح خاکبرداری و در قسمت‌های میانی در جایی که عملیات نیلینگ انجام شده است از نوارهای زهکشی ژئوکمپزیت استفاده نمایید که البته نوارهای زهکشی لوله شده را در پاشنه خاکبرداری اولیه برای نصب در مراحل بعدی نگه دارید. همچنین این نوارها باید تا انتهای دیواره ادامه یابند و با انتقال آب به پاشنه، در نهایت آن را توسط پاشنه زهکشی به خارج از خاکریز برساند.

در این مرحله نصب میخ‌ها و اجرای دوغاب ریزی انجام می‌شود که در این قسمت باید تا قبل از مراحل بعدی حفاری پوسته موقت مهاربندی خاک را انجام داد. از جمله مرسوم‌ترین انواع این پوسته‌ها، یک لایه مسلح کننده سبک به همراه لایه شاتکریت به ضخامت ۱۰۰ میلی‌متر است. مسلح کننده شامل شبکه‌ای از سیم‌های جوش داده شده می‌باشد که تقریباً در وسط ضخامت شاتکریت اجرا می‌شود، طول این شبکه‌های سیم جوش داده شده باید به اندازه باشد که با آن بتوان حداقل یک چشمه کامل شبکه را با شبکه سیم جوش بعدی هم‌پوشانی کرد.

سپس صفحات باربری بر روی میخ‌ها بیرون زده از سوراخ‌ها قرار داده و میخ‌ها به آرامی و با فشار کمی به لایه تازه بتن‌ریزی شده پرس می‌شوند. مهره شش وجهی و واشرها متعاقباً بر روی سر میخ‌ها بر صفحه باربر محکم نصب می‌گردند.

نکته : در صورت لزوم جهت اندازه‌گیری جابه‌جایی و اثبات ظرفیت باربری قبل از پروسه حفر خاکبرداری بعدی تست هایی روی میخ‌ها صورت پذیرد. قبل از شروع پروسه بعدی خاکبرداری منطقه بتن پاشی شده باید حداقل به مدت ۷۲ ساعت و یا دست یافتن به مقاومت فشاری ۳ روزه ( به طور نمونه ۱۰٫۵ مگا پاسکال ) به خوبی حفاظت شود.

سطح خاکبرداری انجام شده باید تراز شود برای این کار همگام‌های اول تا چهارم برای پایداری خاکریز اجرا می‌شود. در انتهای خاکبرداری نوارهـــای زهکشی در پاشنه خاکریز جمـــع می‌شوند و پاشنه زهکــش دیـــواره را تشکیل می‌دهند.
در نهایت یک لایه پوسته دائمی اجرا که نمای نهایی را تشکیل می‌دهد. پوسته نهایی ممکــن است شامل بتن درجای مسلح، شاتکریت مسلح و یا پانل‌های بتنی پیش ساخته باشد. آرماتورهاي روكش دائم، همان ميلگردهاي معمولي يا شبكه سیمی جوش داده شده ميباشد.