رزین لاینینگ یک پوشش محافظ است که کاربردهای زیادی دارد. به طور مثال با استفاده از آن می توان خطوط دریچه ها، مخازن و لوله ها را به گونه ای مقاوم سازی کرد که خوردگی آنها به صفر رساند.

از زمان های گذشته تا به امروز، خوردگی دشمن اصلی مخزن های ذخیره سازی و صنایع مرتبط با مواد خورنده است. خوردگی باعث کاهش طول عمر سازه ها  به میزان قابل توجهی است.
خوردگی یک پدیده طبیعی است که می توان آن را به عنوان یک تخریب تدریجی سازه ها در اثر واکنش شیمیایی تدریجی مواد خورنده با محیط توصیف کرد. خوردگی باعث کاهش استحکام مواد، تغییر شکل ظاهری و افزایش نفوذپذیری سطح در برابر مایعات و گازها می شود.به طور معمول ترمیم لاینینگ و محافظ مخازن بسیار به صرفه‌تر از تعویض یا تخریب و جایگزینی سطح است. این امر باعث می‌شود که استفاده از انواع پوشش‌ها در مخازن باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های نگهداری سازه می‌شود.
از انواع پوشش رزینی می توان بر سازه‌های بتنی و فولادی استفاده کرد. طول عمر پوشش با توجه به شرایط مختلف آب و هوایی، مانند دما و رطوبت ممکن است متفاوت باشد.

انواع رزین لاینینگ ها:

پوشش های رزینی در یک واکنش شیمیایی بین رزینهای پایه و یک عامل شروع کننده سخت می شوند. از رزین هایی مانند رزین های اپوکسی، فوران، زینک ریج اپوکسی، وینیل استر،کواتار اپوکسی، پلی استر غیر اشباع، فنولیک، پلی اوره و پلی اورتان در پوشش های ضد خوردگی استفاده می شود.

رزین لاینینگ اپوکسی:

رزین های اپوکسی ازگروه رزین های گرماسخت است که با استفاده از روش های گوناگونی مانند استفاده از قلم مو، غلتک و یا ماله  بر روی سطوح فلزی و بتنی اجرا می شود.
پوشش های بر پایه رزین های اپوکسی دارای ویسکوزیته بالایی هستند و از رقیق کننده های واکنش گر که از نوع ترکیبات آلی هستند در آن استفاده می شود تا اجرای این پوشش با استفاده از قلم مو و غلتک به مشکل نخورد. البته باید گفت که این رقیق کننده ها باعث کاهش مقاومت شیمیایی و حرارتی رزین اپوکسی می شوند، پس باید در حد استاندارد از آنها استفاده کرد.
پوشش های بر پایه رزین اپوکسی در برابر اسیدهای آلی با جرم مولکولی کم، اسیدهای معدنی قوی، اسیدها و بازهای اکسیدکننده و هیدروکربن های کلردار مقاوم نمی باشند.
پوشش های بر پایه رزین اپوکسی غالبا بر روی سطوح بتنی اجرا می شوند و برای سطوح فلزی مگر در شرایط خاص کاربرد ندارد.

رزین لاینینگ پلی استر غیر اشباع:

رزین های پلی استر غیر اشباع از محلول های پلی استر غیر اشباع به همراه حلال ایجاد کننده واکنش به عنوان منومر تشکیل شده اند. رزین های پلی استر غیر اشباع از طریق واکنش تراکمی بین اسیدهای دوظرفیتی، گلیکول های مختلف و الکل های دی هیدریک به وجود می آید که امکان استفاده از آن ها را در مصارف مختلف را به وجود می آورد و همچنین می توان به سادگی خواص شیمیایی و فیزیکی آن را تغییر داد.
از دیگر مزیت رزین های پلی استر غیر اشباع می توان به قیمت بسیار پایین آنها اشاره کرد که این مزیت می تواند هزینه های اجرایی را کاهش دهد.

رزین لاینینگ وینیل استر:

رزینهای وینیل استر از لحاظ ساختار در گروه رزین های پلی استر طبقه بندی می شوند ولی نسبت به پلی استر غیر اشباع از خواص شیمیایی و مکانیکی بهتری برخوردار است. رزین های پلی استر به علت داشتن پیوند عرضی بسیار قوی، بسیار سخت بوده و از مقاومت خمشی و فشاری بالایی برخوردار می باشد. رزین‌های وینیل استر در برابر اسید ها، محلول های قلیایی، حلال های آلی و نیز اکسید کننده ها از خود مقاومت بسیار خوبی نشان می دهند.

رزین لاینینگ فوران:

رزین‌های فوران از یک واکنش تراکمی بین فورفوریل الکل با اسیدها به عنوان کاتالیزور تحت تاثیر گرما به دست می‌آیند. به وسیله ترکیبات اسیدی که بعدا به آن اضافه می‌شود طی یک واکنش تراکمی دیگر سخت شده و باعث ایجاد یک محصول پلیمری با اتصال عرضی بالا می شود.
از مزایای رزین‌های فوران می توان به مقاومت‌های بالای شیمیایی آنها در برابر اسیدها،قلیاها و حلال‌ها و همچنین می‌توان به ضعف رزین فوران به عدم مقاومت آنها در برابر اکسید کننده‌ها اشاره کرد.

رزین لاینینگ پلی اورتان:

پوشش‌های بر پایه رزین‌های پلی اورتان مشهور به ورق‌های مایع در سازه‌های ضد اسید به فراوانی استفاده می شود. این پوشش‌ها انعطاف پذیر و ترموست هستند و به صورت یک ویسکوز بر روی سطح زیر کار اجرا می شوند و در نهایت تبدیل به یک ورق الاستومر سخت می شوند.
پوشش های پلی اورتان به صورت های تک جزئی و دو جزئی عرضه می شوند. در سازه‌هایی در معرض خوردگی به طور دائم از سیستم های دوجزئی و در سازه‌هایی در معرض خوردگی با بارهای شیمیایی ضعیف، از سیستم تک جزئی استفاده می‌شود.

برای اجرای یک پوشش پلی اورتان، آماده سازی و کیفیت سطوح زیر کار بسیار مهم است و سطوح بتنی و کربن استیل باید دارای شرایط لازم برای اجرای پوشش باشند.

رزین لاینینگ تار اپوکسی:

رزینهای تار اپوکسی، پوشش های اپوکسی هستند که به صورت سرد با زغال سنگ (تار) بهینه می شوند. در سیستم های بدون حلال از تارهای مایع و برای سیستم های حاوی حلای از تارهای جامد استفاده می شود.
از مزیت های تار اپوکسی نسبت به اپوکسی های خالص می توان به قیمت کمتر، انعطاف پذیری بیشتر آنها و کاهش نرمینگی گرمایی و مقاومت بهتر در مقابل حلال ها اشاره کرد.
در هنگام اجرای این نوع پوشش ها باید تمامی خلل و فرج موجود بر سطح بتنی را به وسیله رزین تار اپوکسی و فیلر سیلیسی پر نمود.
سیستم های پوششی بر پایه رزین تار اپوکسی که دارای ویسکوزیته بیشتر هستند و به وسیله ماله اجرا می شوند.

انتخاب نوع لاینینگ و ضخامت آن:

تعیین ضخامت و نوع لاینینگ برای ترمیم مخازن ذخیره به اطلاعات اولیه مانند، نوع  و میزان تنش‌های وارده،  نوع و میزان مواد خورنده، ویژگی‌های رزین، نوع محیط و شرایط آب و هوایی،نیاز دارد. با توجه به این اطلاعات می توان ضخامت، نوع رزین یا پوشش و زمان تعمیر و تعویض لاینینگ را محاسبه و تعیین کرد. برای کسب اطلاعات در ارتباط با هر رزین می توان به TDS هر محصول، مراجعه کرد.